De tuinkervel of gewone kervel ( Anthriscus cerefolium ) is een eenjarige kruidachtige aromatische plant die vanuit Oost-Europa en West-Azië tot ons komt. Het wordt vers gebruikt bij het koken vanwege zijn subtiele en aangename toon, maar zijn geur is kwetsbaar.
De kervel wordt 40 tot 60 cm hoog en heeft licht behaarde, malse, mooie groene bladeren, subtiel in dunne partjes gesneden, waardoor hij te onderscheiden is van de grovere platte peterselie. Het blad lijkt ook op dat van wortelen.
Vanaf het einde van de lente en tijdens de zomer ontwikkelen zich kleine bloemetjes in miniatuurschermen die vervolgens bij rijpheid lange, dunne en zwarte vruchten geven.
Kervel ruikt naar anijs door de bladeren te verfrommelen, maar het verdwijnt bijna door uitdroging. Deze karakteristieke geur elimineert elk risico op verwarring met hemlock ( Conium maculatum ), een giftige plant die niet dezelfde aangename geur heeft. Oogst echter nooit kervel uit het wild om fouten te voorkomen.
De bladeren bevatten een aromatische essentie, coumarines en flavonoïden, waaronder de apioside. Rijk aan vitamine C (100 mg / 100 g), vitamine B9, ijzer en magnesium, kervel opent de eetlust en zorgt voor een goede spijsvertering. Het heeft ook diuretische eigenschappen.
Bij uitwendig gebruik heeft het ontstekingsremmende eigenschappen op wonden, trauma's, insectenbeten en eczeem waarvan het de jeuk kalmeert. En in een zitbad onthult het zijn kalmerende eigenschappen voor stoornissen in de bloedsomloop door hemorrhoidale uitbraken te kalmeren.
- Familie: Apiaceae (Umbelliferae)
- Type: jaarlijks aromatisch
- Herkomst: Midden-Oosten
- Kleur: puur groen
- Zaaien: ja
- Snijden: nee
- Planten: maart tot september
- Bloeitijd: mei tot augustus
- Hoogte: 40 tot 60 cm
Ideale grond en blootstelling voor het planten van kervel in de moestuin
Kervel kan het beste worden gekweekt in halfschaduw of op een noordelijke blootstelling in rijke, koele en goed losgemaakte grond. De schaduw is geen vijand voor deze plant, vooral in de zomer, omdat hij bang is voor de droge gronden die ervoor zorgen dat er zaden gaan groeien.
Datum van zaaien en planten van kervel
Kervel zaailingen worden direct in potten gedaan vanaf maart of op de plaats vanaf april, altijd in een beschutte situatie omdat de plant kouder dan -5 ° C niet verdraagt.
Zaaien in kammen 20 cm uit elkaar, de zaden nauwelijks bedekken. Verdun elke 10 cm als de planten 4 tot 5 bladeren hebben. U kunt het zaaien om de 3 weken spreiden voor een continue oogst.
Kervel herplant spontaan als je een paar meter de tijd geeft om te zaaien en schone, vochtige grond te behouden.
Verzorgings- en teeltadvies voor kervel
Kervel heeft in het begin een substraat nodig dat bestaat uit een groot deel van goed afgebroken compost, evenals regelmatig water geven aan de basis zonder de bladeren nat te maken. Houd daarna de grond vochtig en mulch. Schoffel en wiet indien nodig.
Oogsten, conservering en gebruik van kervel
Het oogsten kan 6-8 weken na het zaaien beginnen door indien nodig de bladeren van de basis te plukken. De bladeren kunnen worden gedroogd, maar hun aroma verdwijnt.
Het is beter om ze snel te consumeren, vers gesneden om sauzen, dressings, rauwe groenten, verse kazen, soepen, omeletten, groenten of gegrild vlees op smaak te brengen, bij voorkeur toe te voegen aan het einde van het koken.
Het is bekend dat de infusie de huid verzacht en het verschijnen van rimpels vertraagt.
Ziekten, plagen en parasieten van kervel
Valse meeldauw en roest kunnen kervel aantasten als te vaak water geven de bladeren nat maakt.
Locatie en gunstige associatie van kervel met andere tuingroenten
Kervel wordt gekweekt met salades die schimmel helpen af te weren.
Soorten kervel aanbevolen voor aanplant in de tuin
Gewone kervel blijft de meest gekweekte soort vanwege zijn aangename aroma. De gekrulde kervel geeft een sterkere geur af, hij is minder high.
In het bos vind je wilde kervel of boskervel ( Anthriscus sylvestris ) waarvan de bladeren ook eetbaar zijn.
Verwar tuinkervel niet met muskuskervel ( Myrrhis odorata ) ook wel Spaanse kervel of grote mirre genoemd, een aromatische plant die in tuinen zeer zeldzaam is geworden.