IJslands korstmos (Cetraria islandica), goed voor de keel

Korstmossen behoren niet echt tot de planten omdat het het gevolg is van een symbiose tussen een microscopisch kleine alg en een schimmel. In het geval van een korstmos dat in de bodem leeft, dat zich op de grond ontwikkelt, is het echter interessant om het "IJslandse mos" te presenteren dat therapeutische eigenschappen heeft en dat u op de grond kunt vinden in koude en bergachtige streken zoals de Scandinavische toendra maar ook dichter bij ons in de bossen van de Alpen, de Vogezen en de Pyreneeën vanaf 2000 meter hoogte.

IJslands korstmos (Cetraria islandica), goed voor de keel

IJslands korstmos, tegen hoest en goed voor de spijsvertering

Cetraria islandica vormt een rechtopstaande bruinachtige thallus van 10 cm hoog die aanvoelt als leer, en die veel vertakt door naar boven toe te verwijden en de indruk wekt van gespleten stroken van 2 tot 5 cm die goten vormen, waarvan de onderkant is grijs. Het kan in het wild worden geoogst uit de bovengenoemde regio's, van boomstronken of rotsen, maar hun groei is extreem traag, ze mogen niet in grote hoeveelheden worden verzameld.

Dit korstmos bevat polysacchariden, een zeer bittere stof, cetrarine en usinezuur. Dit laatste wordt gebruikt als conserveermiddel in cosmetische producten, maar de antibacteriële eigenschappen zijn recentelijk aangetoond.

Om IJslands korstmos te ontdoen van zijn bittere principe, cetrarine, moet het worden gekookt. Inderdaad, het werd lange tijd als voedsel geconsumeerd in de landen van Noord-Europa nadat het gekookt was om niet langer bitter te zijn: de aromatische en smakelijke gelei die eruit voortkwam, werd vervolgens toegevoegd aan gezoete melk.

De medicinale deugden van IJslands korstmos

Als de bittere principes bewaard blijven, blijkt IJslands korstmos effectief te zijn tegen braken en zeeziekte, terwijl het het zenuwstelsel stimuleert. Met alle eigenschappen van bittere stoffen, opent het de eetlust, vergemakkelijkt het de spijsvertering en bestrijdt het koorts. Maar hiervoor mag het voor gebruik niet in koud water worden geweekt of het water van het afkooksel vervangen.

Als je de bittere principes ervan kwijtraakt, wordt IJslands korstmos, in infusie, een remedie tegen ziekten van de bronchiën, een kalmerend middel tegen hoest en irritatie van het strottenhoofd. Het is ook gebruikt bij tuberculose en astma. Bovendien verandert de gelei die na het koken wordt verkregen, gemengd met honing en Arabische gom, in borstpasta.

Als u het niet ophaalt tijdens uw bergwandelingen, kunt u het krijgen in apotheken, natuurwinkels of op de afdeling kruidengeneeskunde van een biologische winkel. Het wordt op verschillende manieren gepresenteerd en gebruikt:

  • in infusie (zonder bitter principe): macereer 15 tot 30 g korstmos in een liter koud water, ververs het water een of twee keer voordat het kookt en gooi het eerste water weg. Kook opnieuw 5 minuten in 1 liter water en laat 10 minuten trekken (maximaal 1 tot 3 kopjes / dag),
  • in afkooksel (met bitter principe): kook 15 tot 30 g korstmos in een liter water tot het met minstens de helft is verminderd. Laten afkoelen. (Maximaal 1 tot 3 koude kopjes / dag),
  • poeder, moedertinctuur, siropen, snoep, zoals aangegeven door de apotheker.

Andere korstmossen met geneeskrachtige eigenschappen

IJslands mos is het bekendste korstmos vanwege zijn therapeutische eigenschappen, maar veel andere korstmossen werden al lang medicinaal gebruikt door de Egyptenaren voordat de moderne geneeskunde er chemische vervangers voor vond.

Een van de meest gebruikte in het verleden was het pyxide korstmos , ook wel pyxid cladonia of trechter korstmos ( Cladonia pyxidata ) genoemd, een hoestmiddel.

Wie door de homeopathie wordt behandeld, kent waarschijnlijk de korrels van Sticta pulmonaria die zijn verrekking vinden in het pulmonale korstmos ( Lobaria pulmonaria of Sticta p. ), Bedoeld om irritaties van de luchtwegen te verlichten (verkoudheid, droge hoest, sinusitis…).

Het gebruik van planten voor genezing moet gebeuren door eerst advies in te winnen bij een arts, apotheker of kruidkundige. Zwangere vrouwen, mensen met chronische en ernstige ziekten of die medicijnen gebruiken, dienen een arts te raadplegen voordat ze zelfmedicatie toedienen, wat bijwerkingen kan veroorzaken, waaronder geneesmiddelinteracties.

(foto credit 1: Richard Droker - CC BY-NC-ND 2.0)