Triton is in de Griekse mythologie een zeegod, half mens voor het bovenlichaam, half vis voor de bodem. Na verloop van tijd spreken we zelfs van salamanders voor de mannelijke equivalenten van zeemeerminnen. In werkelijkheid zijn salamanders amfibieën met longen maar die veel in water leven ... een ander soort compromis tussen mens en vis!
De salamander, zijn identiteitskaart
Urodelous amfibieën, die hun staarten bewaken wanneer ze volwassen worden, salamanders worden vaak geassocieerd met de salamander. Als gevolg hiervan komen alle amfibieën die geen echte salamanders zijn, de familie van degenen die salamanders worden genoemd, naast het geslacht Triturus , originele salamanders. U zult begrijpen dat salamanders niet gemakkelijk te classificeren zijn:
- gewone of gewone salamander ( Lissotriton vulgaris )
- handvormige salamander ( Lissotriton helveticus ), vrij klein, olijfgroen, met zwemvliezen en ademhaling die door de huid kan worden gedaan
- gemarmerde salamander ( Triturus marmoratus ), vrij groot, de kleur lijkt op marmer, zwart gemarmerd met groen
- kamsalamander ( Triturus cristatus ), waarbij mannetjes op de rug een soort gekleurde kuif ontwikkelen die zich over de staart uitstrekt.
- Alpine newt ( Ichthyosaura alpestris ), blauwzwart van kleur met oranje buik ...
Ze zijn 10-15 cm lang met een platte staart en kunnen eruit zien als kleine hagedissen. Een min of meer gemarkeerde kruin loopt van de bovenkant van de rug tot aan de staart.
Om het vrouwtje te benaderen en te verleiden, zal het mannetje deze staart naar haar toe zwaaien, waardoor feromonen vrijkomen. Aan het einde van deze verkeringstentoonstelling zal hij een klein zakje sperma deponeren dat het vrouwtje zal verzamelen via haar cloaca zodat interne bevruchting kan plaatsvinden. Zodra de eieren volwassen zijn, legt het vrouwtje ze af op waterplanten: ze komen uit en de larven zullen zich ontwikkelen tot ze volwassen zijn in 6 tot 10 weken, de tijd die nodig is om hun kieuwen te laten evolueren naar de vorming van longen voor het leven op het droge.
Salamanders leven daarom in de buurt van vijvers, vijvers en andere natte plaatsen, omdat ze water nodig hebben om zich voort te planten, maar ook om hun huid te rehydrateren wanneer deze te droog wordt. Ze bewegen zich langzaam op het land, maar heel snel in water.
Newt in de omgeving
De salamander voedt zich met wormen (bloedwormen, regenwormen ...), kleine slakken, waterinsecten, pissebedden ...
De salamander kent veel roofdieren. Reeds in het larvale stadium, wanneer het vrouwtje 200 eieren legt, zullen er maar weinigen uitblijven, en velen zullen worden opgegeten door vissen of andere larven (libellen ...). Eens volwassen staan salamanders op het menu voor bijvoorbeeld roofvogels maar ook vossen of dassen.
Als een salamander vijftien jaar kan leven, dragen de geleidelijke verdwijning van wetlands, vervuiling en wegverkeer bij aan de afname van de populatie omdat zijn natuurlijke habitat beperkt is. Bovendien worden ze beschouwd als een "bedreigde diersoort", omdat ze worden vermeld in bijlage III van de conventie van Bern voor de bescherming van wilde dieren in Europa. Als je ze in je omgeving tegenkomt, laat ze dan met rust, ze zullen indien nodig geen schade aanrichten in je tuin of in je vijver!