Als u een stadsbewoner bent en graag in de stad wilt wonen om dicht bij alle diensten van de stad te zijn, betekent dit niet dat u moet stoppen met tuinieren.
Het is duidelijk dat u, tenzij u een van de weinige bevoorrechten bent die een prachtig huis midden in een tuin in het stadscentrum heeft, andere manieren zult moeten vinden om de handen in de aarde te krijgen en een paar groenten te produceren. Wees gerust, er zijn oplossingen!
De oplossing van volkstuinen of familietuinen
Deze volkstuintjes worden al meer dan honderd jaar aangelegd (1893/1895). In het verleden hadden alle steden volkstuinen in hun periferie, ook wel verenigingstuinen en familietuinen genoemd, waardoor arbeiders enerzijds hun eigen groenten en fruit konden produceren en anderzijds eigenaars een actie konden nastreven. paternalistisch type.
Sinds de Tweede Wereldoorlog worden deze tuinen steeds vaker aangetroffen in gebieden die niet erg tot tuinieren geneigd zijn, omringd door grote verkeersassen en groepen HLM-torens.
Met de hernieuwde belangstelling voor ecologie, kortsluitingen, biologische producten, gezonde voeding, slow food, locavores, zijn er vandaag de dag weer veel jonge stellen en gezinnen geïnteresseerd in deze volkstuinen. , om de risico's van gezondheidsschandalen en junkfood te vermijden, zonder te vergeten dat de kosten lager zijn en het plezier toeneemt! Bovendien beschermen steden hen ook steeds meer tegen vastgoedspeculatie, waardoor mensen een PLU willen wijzigen ... Ze zijn nu ook te vinden in de harten van steden om sociale banden te creëren.
De grootte van de percelen - met of zonder schuur - varieert doorgaans van 100 m² tot 50 m², tot enkele m²: hoe dichter je bij het centrum komt, hoe kleiner de oppervlakten. HLM-organisaties creëren ze ook aan de voet van gebouwen om de openbare ruimte door bewoners opnieuw toe te wijzen en sociale banden te creëren.
Hoewel ze bij de stad horen, worden deze tuinen vaak beheerd door een verenigingswet 1901 die over het algemeen is verbonden aan de Nationale Federatie van Familie- en Collectieve Tuinen. Het is de Landelijke Code die volkstuinen definieert en regelt: de regels die gelden voor het beheer ervan voorzien doorgaans in een stilzwijgend verlengbare voorziening van één jaar, tegen een jaarlijkse vergoeding die door elke gemeenteraad wordt vastgesteld (ongeveer € 2 / m²). Het genieten van de tuin is natuurlijk persoonlijk en er kan geen handel worden gemaakt van de groenteproductie; de huurder dient zorg te dragen voor het perceel en het niet verlaten of braak te laten liggen op straffe van intrekking.
In 2003 was een wetsvoorstel door de Senaat onderzocht, maar het kwam niet tot leven. Plots kunnen we alleen maar spijt hebben van het ontbreken van een passend wetgevingskader terwijl de eisen enorm toenemen.
Gedeelde of gemeenschappelijke tuinen
Volkstuinen hebben een wat gedateerde en soms rigide kant qua beheer. De eerste gemeenschappelijke tuin werd in 1973 aangelegd door Liz Christy in New York (hiernaast). Eind jaren negentig namen de grootste metropolen ter wereld de gemeenschappelijke tuinen van New York als model . herstel van verlaten land, gezamenlijk beheerd door groepen bewoners.
In 2014 gaf het Ministerie van Ecologie, Duurzame Ontwikkeling en Energie een officiële definitie van gemeenschappelijke tuinen: "Onder gedeelde tuinen wordt verstaan tuinen die gezamenlijk worden aangelegd of beheerd, met als doel lokale sociale banden te ontwikkelen. door middel van sociale, culturele of educatieve activiteiten en toegankelijk zijn voor het publiek ".
Veel gemeenten hebben dit concept van gedeelde of gemeenschapstuinen dan ook ontwikkeld met een bredere ambitie dan eenvoudige familievoedstuinen. En de Nationale Federatie van familie- en collectieve tuinen heeft zich ook aangepast terwijl het netwerk van gedeelde tuinen, The Garden in al zijn staten, werd geboren. Diversiteit en sociale banden, milieueducatie, integratie, burgerinitiatief, de organisatie van debatten en culturele evenementen, het zijn allemaal nieuwe eigenschappen waaraan deze gemeenschapstuinen zich hebben verbonden.
Helaas is het aanbod vandaag de dag onvoldoende in vergelijking met de hernieuwde belangstelling voor deze tuinen en worden er vaak wachtlijsten ingesteld. Jammer want, zoals Michel Foucault schreef: "De tuin is het kleinste perceel ter wereld en dan is het de hele wereld" ...