De classificatie van planten is soms complex en evolueert voortdurend volgens de criteria die worden gebruikt om het te organiseren. Misschien heb je botanische namen opgemerkt van soorten die soms worden gevolgd door een L, zoals Ulmus pumila L. voor Siberische iep of Meconopsis cambrica L. voor gele papaver. Dit is de L van Linnaeus.
Wat betekent deze L. gehecht aan de naam van de planten?
Achter de botanische naam van planten staat de bijgevoegde L, kort gezegd, de naam van degene die de plant voor het eerst een naam heeft gegeven. Als het om L gaat, moeten we de naam zien van de botanicus Linné, auteur van een essentiële classificatie.
L voor Linnaeus, 18e eeuwse botanicus
Carl von Linné (of Charles de Linné) is een zeer beroemde Zweedse natuuronderzoeker geboren in 1707 en stierf in 1778, vooral bekend om zijn werken met betrekking tot de plantkunde. Als zoon van een landelijke predikant, volgde Linné studies die hem de titel van doctor in de geneeskunde verleenden. Zijn carrière bracht hem ertoe om de leerstoel geneeskunde en vervolgens botanie te bekleden aan de Universiteit van Upsal, terwijl hij de oprichting van een herbarium en de publicatie van talrijke boeken nastreefde. Zijn naam evolueerde met de verworven glorie: Carl Linnaeus werd Carl von Linnaeus na zijn verheerlijking, vanwege zijn ontdekkingen en zijn bekendheid.
Zijn systeem om planten te classificeren, waarvan hij een groot aantal bestudeerde, had een bijna universele echo. Hij was de eerste die het gebruik van een binominale nomenclatuur in het Latijn generaliseerde, dat wil zeggen, die eerst de naam van het geslacht en vervolgens die van de soort geeft. Vervolgens wordt aan de soort verkregen door selectie, dat wil zeggen tuinbouw, de naam van de cultivar toegevoegd, genaamd variëteit. Bijvoorbeeld, Lilium regale 'Album' is het resultaat van:
- Lilium: soort
- regale: soort
- 'Album': variëteit
Alle planten worden dus onder één naam genoemd, gebouwd op dit model, waardoor ze perfect herkenbaar zijn met betrekking tot hun oorsprong. Destijds bestond het begrip evolutie niet, waardoor deze nomenclatuur in de 19e eeuw de standaardclassificatie werd.
- Zie het bestand Alles begrijpen over de naam van planten: plantkunde en volkstaal
Hij ging verder dan planten sinds zijn werk, in Systema naturae gepubliceerd in 1735, betrekking had op de classificatie van de dieren-, mineralen- en plantenrijken met de ambitie zijn rationele en universele systeem ontwikkeld voor planten, ook voor dieren, te generaliseren. en mineralen.
Zijn belangrijkste werk blijft echter Species plantararum , een werk dat in 1753 werd gepubliceerd en waarin volgens zijn classificatie naar 8000 planten werd verwezen.
De vindingrijkheid van Linnaeus 'nomenclatuur heeft veel jonge natuuronderzoekers veroverd die zich tot zijn dienst hebben gesteld en naar de vier hoeken van de wereld zijn gegaan om de flora te herkennen en te identificeren. De tegenhanger van dit immense succes, gecombineerd met Linnés onevenredige ambitie, manifesteerde zich in een krachtig verzet onder leiding van met name de filosofen van de Verlichting (Buffon, Diderot, enz.) Die hem bekritiseerden vanwege het principe van de vastheid van soorten dat zijn classificatie impliceert, het gebrek aan toevlucht nemen tot experimenten en rede, en een te sterke greep op religie en creationisme in hun werk.
Linnaeus is een zeer gelovige en volgens hem staat God aan de oorsprong van de schepping van de wereld en van de levende soorten die onveranderlijk zijn: hij wordt daarom gekwalificeerd als "fixist". De grootsheid van de goddelijke schepping bereikt zijn grenzen wanneer het idee van de evolutie van soorten, met name aangedreven door Darwin, zich ontwikkelt.
Carl von Linné was niettemin lid van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen en van de Koninklijke Deense Academie voor Wetenschappen en Letteren, en zijn binominale nomenclatuur is een maatstaf gebleven.