Je wordt misschien pissig als je ziet dat je moestuin ook wordt binnengevallen door vogelmuur! Als dat zo is, moet je, voordat je iets doet om vogelmuur kwijt te raken, deze wiet ontdekken waarachter verschillende planten opvallen.
De verschillende sterft
Onder de generieke naam vogelmuur kunnen onkruiden worden gevonden die klein (10 cm) gemeen hebben en vrij compacte bosjes vormen die geleidelijk het oppervlak van de grond winnen.
Rode vogelmuur of vogelmuur
De rode vogelmuur of vogelmuur ( Anagallis arvensis ) behoort tot de Primulaceae-familie: deze eenjarige plant groeit bijna overal spontaan en vooral in moestuinen! Je herkent hem aan zijn kruipende groeiwijze, zijn ovale bladeren met licht hoekige randen en zijn kleine rode bloemen. Deze zullen vruchten vormen die gevuld zijn met zaden die bijdragen aan de uitbreiding van deze vogelmuur.
Pas op dat je deze vogelmuur niet aan je konijnen geeft, het zou bijvoorbeeld giftig zijn.
In dezelfde familie zou de blauwe vogelmuur ( Anagallis arvensis ssp. Foemina ) een vorm zijn van rode vogelmuur met blauwe bloemen. Slanke vogelmuur of dunne vogelmuur ( Anagallis tenella ) bloeit roze en groeit in zure bodems, moerassen.
Witte vogelmuur of vogelmuur
De witte vogelmuur ( Stellaria media ), soms ook wel "stellair" of "morgeline" genoemd, komt uit de Caryophyllaceae-familie: ook een eenjarige plant, zeer algemeen aangetroffen in tuinen, boomgaarden, gecultiveerde velden, houtranden, de open plekken… wat een teken is dat de bodem gezond, evenwichtig, vruchtbaar en rijk is: we zeggen daarom dat de plant een bio-indicator is.
De plantbouw is ook kruipend met flexibele, uitlopende stengels en de bladvorm lijkt op die van de vogelmuur. De gelijkenis eindigt daar omdat de bloemen van de vogelmuur wit zijn, 5 bloemblaadjes hebben die zo ingesprongen zijn dat het lijkt alsof er 10 zijn, wat doet denken aan een ster zoals de botanische naam Stellaria het aangeeft. 'ergens anders. De zaden van deze vogelmuur zijn een feest voor vogels, vandaar de naam "vogelmuur".
De witte vogelmuur groeit en bloeit het hele jaar door: droogte en vorst hebben er geen invloed op. Zijn kleine, fijne maar meervoudige wortels dragen bij aan zijn uitzetting, evenals zijn kleine zaadjes die spontaan opnieuw zaaien.
In tegenstelling tot de rode vogelmuur heeft de witte vogelmuur het voordeel eetbaar te zijn: het wordt gegeten in salades, is bijzonder mals en heeft een zeer delicate nootachtige smaak. Bovendien is het rijk aan vitamine C, magnesium, calcium. Maar de culinaire geschiedenis van de witte vogelmuur vindt zijn oorsprong in Japan, waar op 7 januari van elk jaar, voor het feest van de zeven kruiden, de vogelmuur naast zes andere eetbare wilde kruiden een plaats heeft in de salade van zeven kruiden.
Water vogelmuur
De water vogelmuur, water vogelmuur of ereprijs, water vogelmuur ( Veronica anagallis-aquatica ) behoort tot de Plantaginaceae familie. Hij groeit niet in water maar in vochtige omgevingen en biedt kleine blauwe tot paarse bloemen.
Het watervogelmuur ( Samolus valerandi L ), van de Primulaceae-familie, groeit op vochtige plaatsen, in de schaduw, langs rivieren, sloten en zelfs aan zee op zanderige of zoute gronden. De vorm is heel anders en de hoogte is veel hoger.
Hoe kom je van vogelmuur af?
Omdat de vogelmuur snel groeit en terrein wint, willen tuinders het niet in hun moestuin zien, waar ze nu weten dat de grond van goede kwaliteit is! Om het eruit te trekken, is wieden of schoffelen de meest effectieve methode, vooral omdat het heel gemakkelijk is.
Gebruik geen chemische onkruidverdelgers voor dit kleine vogelmuur waarvan de wortels amper aan de grond hechten! Er zijn natuurlijk genoeg natuurlijke en biologische onkruidverdelgers om te proberen of de vogelmuur echt je grond is binnengedrongen: kokend water, azijn, grof zout, maar ook de thermische onkruidverdelger waarom niet.