De wasbeerhond ( Nyctereutes procyonoides ) heet Racoon hond door het Engels, ofwel wasbeerhond in Frankrijk of marter hond , en Tanuki in Japan, waar het is het symbool van voorspoed. Het is een vleesetend zoogdier van de familie Canidae, afkomstig uit Oost-Azië, dat, net als veel andere exogene soorten, als schadelijk en invasief wordt beschouwd.
De wasbeerhond: identiteitskaart
De wasbeerhond heeft de grootte van een vos, het massieve lichaam van een das, de korte poten van Mustelids (marter, steenmarter ...) en de kleuren van de vacht die doen denken aan de wasbeer, wat een beetje de verschillende namen verklaart die hij gebruikt. toegewezen.
Bij de schoft meet hij ongeveer 25 tot 30 cm voor een totale lengte van 60 tot 90 cm, waaraan 20 tot 25 cm van een zeer dichtbegroeide staart met een effen kleur moet worden toegevoegd. Hij is daarom kort op benen, gedrongen, met een donker gezichtsmasker exclusief de neus en lang, soepel en zijdeachtig haar. Het is ook zijn vacht die lange tijd zeer gewaardeerd werd, vooral in de USSR, waar het werd gebruikt voor de fokkerij, om kleding te maken. De vachtkleur varieert maar blijft in min of meer donkerbruine tinten of oker op de rug, met zwarte punten. De buik heeft licht, bijna beige haar, terwijl de borst en benen zwart zijn.
Aangezien dit dier de enige hond is die in winterslaap is, wordt zijn gewicht aangepast aan de seizoenen: ongeveer 5 kg in de zomer en bijna 8 kg in de winter als hij zijn reserves heeft opgebouwd. Als de kou niet extreem is, is het normaal dat de wasbeerhond niet in winterslaap gaat.
Het is een dier dat in de schemering naar buiten komt met een activiteit voornamelijk 's nachts, om op grondniveau te jagen en te eten. Hij klimt niet in bomen maar kan zwemmen, hij vertrouwt meer op zijn reukvermogen dan op zijn zicht om zijn prooi te vangen. Overdag slaapt hij en vormt een bal met zijn opgerolde lichaam.
Hij is nogal eenzaam of evolueert in een koppel, en soms in een kleine familiegroep.
De levensverwachting varieert van 7 tot 15 jaar, afhankelijk van of het wild of in gevangenschap is.
De reproductie van de wasbeerhond
De wasbeerhond is geen "hardloper", het is een trouwe, monogaam. Aan het einde van de winterslaap, rond februari of maart, afhankelijk van het plaatselijke klimaat, begint de sleur en duurt ongeveer 15 tot 20 dagen. Aan het einde van een dracht van 2 maanden worden 5 tot 7 kleine wasbeerhonden geboren, blind met een donkere donzige vacht. Ze zullen na een grote week beginnen te zien. Het vrouwtje verzorgt ze gedurende een maand en het mannetje neemt deel aan de opvoeding van de jongen tot hun geslachtsrijpheid, dat wil zeggen ongeveer 10 maanden.
Habitat van wasbeerhonden
Het leefgebied van de wasbeerhond bestaat uit een verlaten vos- of dassenhol, een holle boom, een dode boomstronk maar ook een hoop takken of hooi. Het komt zelden voor dat hij zijn eigen hol graaft. Net als de das legt hij uitwerpselen af rond de ingang van zijn hol om zijn territorium te markeren.
Wasbeer hondenvoer
De wasbeerhond is een omnivoor, en zijn dieet zal zich aanpassen aan zijn leefomgeving, maar zal zonder onderscheid voedsel van dierlijke en plantaardige oorsprong bevatten: veldmuizen, slakken, slakken, amfibieën, vissen, reptielen, vogels en hun eieren, aas, insecten, bessen, paddenstoelen.
De wasbeerhond, beschouwd als een plaag
De wasbeerhond, een exogene soort, arriveerde in Oost- en vervolgens West-Europa voornamelijk via dieren die ontsnapten uit USSR-boerderijen. Hoewel de eerste wasbeerhond in 1975 in het oosten van Frankrijk werd waargenomen en in 2015 een dier verder naar het westen werd verklaard, in Saône-et-Loire, lijkt de populatie ervan niet intens te groeien. Het maakt echter nog steeds deel uit van de lijst van schadelijke dieren in heel Frankrijk, volgens een decreet van 24 maart 2014, wat betekent dat ze "het hele jaar door en overal kunnen worden gevangen. worden vernietigd door te schieten op individuele toestemming van de prefect tussen de algemene sluitingsdatum en de algemene openingsdatum van de jacht ".
De wasbeerhond is daarom vooral het slachtoffer van schieten, vangen en aanrijding op de weg. Verder zijn de natuurlijke vijanden de wolf, de lynx, de steenarend, de groothertog maar ook de hond.
De tuinman hoeft er niet echt bang voor te zijn, hoewel hij af en toe kan komen om zichzelf te helpen in de moestuinen van meloen of in de wijnstokken, vooral omdat hij erg bang is voor de mens. Bovendien, stel je niet eens voor dat je een huisdier maakt zoals sommigen zouden willen ...