De officinale venkel ( Foeniculum vulgare ) behoort net als de bolvenkel ( Foeniculum dulce ) tot de familie Apiaceae . De hele plant verspreidt een zoete aromatische en anijsgeur wanneer ze wordt gekreukt, waardoor het de namen kreeg van anijs uit Frankrijk, zoete anijs, gewone venkel, wijngaard of tuinvenkel.
Officinale venkel, de plant voor een moeilijke vertering
Foeniculum vulgare is een grote tweejarige kruidachtige vaste plant die 2 meter hoog kan worden en die veel voorkomt op bermen en op droge plaatsen in het westen en het Middellandse Zeegebied waar hij ook wordt verbouwd.
Zaaien is heel eenvoudig: ze worden gedaan in augustus of in maart-april, direct op hun plaats, in de volle zon.
De donkergroene bladeren zijn extreem fijn gesneden. Ze worden op de hoge rechtopstaande stengels ingebracht door ze daar te omhullen.
De kleine gele bloemen gerangschikt in een scherm worden opgeborgen aan de bovenkant van de grote bloemstelen, het tweede jaar. Geelgroene tot bruine zaden of gedroogd fruit zijn gemarkeerd met 5 ribben.
De officinale venkel bevat een aromatische essentie die rijk is aan anethol, methyl-chavicol of estragol en fenchone. Het bevat ook flavonoïden, sterolen en furanocoumarines, waaronder imperatorine en bergapten.
Medicinale deugden van officinale venkel
Het zijn de spijsvertering en kalmerende deugden van buikpijn die de oorspronkelijke venkel kenmerken. De Assyriërs en Babyloniërs gebruikten het al om hun buikpijn te verzachten.
Vervolgens werden snel diuretische deugden toegeschreven die een goede renale eliminatie mogelijk maken, evenals windafdrijvende eigenschappen, waardoor de eliminatie van winderigheid wordt vergemakkelijkt.
De populaire geneeskunde zag in hem ook een activator van de melkstroom voor zogende vrouwen. Bovendien zal de zogende baby profiteren van de verbindingen in venkel die verlichting bieden bij zuigelingenkoliek. Degenen die geen borstvoeding krijgen, kunnen ook een infuus van venkelzaad uit een fles nemen om hun koliek te kalmeren.
Tegenwoordig worden zijn eigenschappen nog steeds erkend als spijsvertering, diuretisch en windafdrijvend.
De etherische olie van officinale venkel is antioxidant, antibacterieel en schimmelwerend.
De officinale venkel wordt in de tuin gekweekt of anderszins, hij kan worden gekocht in apotheken, herboristen of in biologische of natuurwinkels. Het wordt op verschillende manieren gepresenteerd en gebruikt:
- infusie: 5 g gedroogd fruit / 50 cl (2 tot 3 kopjes maximaal / dag), om 10 minuten te laten trekken,
- in afkooksel: 20 tot 30 g wortel / 1 liter water (1 kopje voor elke maaltijd), 5 minuten koken en 10 minuten laten trekken,
- bij maceratie: 30 g gedroogde wortel / 1 liter goede witte wijn, om 5 dagen te macereren (1/2 glas voor de maaltijd),
- in etherische olie, op medisch voorschrift: 2 druppels, 2 maal / dag
- in capsules, vloeibaar extract of oertinctuur, volgens de instructies van de apotheker,
- als een kompres van geplette bladeren of kompressen gedrenkt in een geconcentreerd afkooksel van de bladeren: tegen stuwing van de borsten.
Officinale venkel in de keuken
De jonge scheuten die in het midden van de rozet groene pluimen vormen, versterken een salade. Jonge en malse stengels zijn ook lekker. De bloemen hebben een aromatische smaak voor gerechten maar worden ook gebruikt om digestieve kruidenthee van te maken.
De zaden parfumeren de vis en worden onderdeel van Indiase masala's, een mengsel van kruiden. Door venkelkorrels aan het einde van een maaltijd te kraken, wordt een betere spijsvertering mogelijk, naast een goede adem.
Venkellikeur recept
Macereer 10 delen van de stengels in 75cl cognac gedurende 1 maand op 45 °. Filtreer en voeg 75 gram suiker toe die je gaat oplossen. Bewaar de likeur in de koelkast zodat je aan het einde van een feestelijke maaltijd een klein koel glaasje kunt drinken!
De verschillende venkels
Officinale venkel ( Foeniculum vulgare ) of wilde bittere venkel wordt gebruikt in de kruidengeneeskunde, maar bolvormige venkel ( Foeniculum dulce ) of zoete venkel biedt dezelfde medicinale aantrekkingskracht.
Het gebruik van planten voor genezing moet gebeuren door eerst advies in te winnen bij een arts, apotheker of kruidkundige. Zwangere vrouwen, mensen met chronische en ernstige ziekten of die medicijnen gebruiken, dienen een arts te raadplegen voordat ze zelfmedicatie toedienen, wat bijwerkingen kan veroorzaken, waaronder geneesmiddelinteracties.