Veel wilde planten (kruiden of bloemen) van het platteland worden al eeuwen gebruikt vanwege hun geneeskrachtige eigenschappen: onze ouden kenden al deze natuurlijke schatten waarmee ze hun kwalen behandelden, maar die ze ook gebruikten om de smaak en smaken te versterken. van hun keuken. Neem een paar voorzorgsmaatregelen voordat u traditionele, originele of herziene recepten gaat bereiden die uw vrienden zullen verrassen!
Oogst eetbare wilde planten
De eerste regel van wildplukken is om te weten hoe je de plant met zekerheid kunt identificeren om de eetbaarheid ervan te garanderen. Geen sprake van bedwelming. Geef bij twijfel de plant aan een botanicus, apotheker of kruidkundige die de plant met zekerheid kan identificeren en u kan vertellen of u hem kunt consumeren.
Ten tweede, verzamel eetbare planten van weiden en velden die biologisch geteeld zijn, in gebieden ver weg van wegen en alle bronnen van vervuiling: planten langs de weg nemen fijne deeltjes op door kooldioxide te absorberen, en planten die een spray met pesticiden krijgen, absorberen een goede dosis chemicaliën ...
Ten derde, respecteer de natuur en vernietig haar niet. Houd altijd een mes bij de hand om de plant laag bij de grond af te snijden, zonder de wortel eruit te trekken. Verzamel niet op dezelfde plaats alle planten van dezelfde soort, laat er een paar achter zodat ze zich kunnen voortplanten. Kies geen zeldzame eetbare planten, altijd om dezelfde reden.
Eetbare wilde planten volgens de seizoenen
Spring eetbare wilde planten
De lente is het seizoen dat de natuur tot leven brengt, maak van de gelegenheid gebruik om jonge scheuten en zachte kruiden te verzamelen waarvan de geurige en zoete smaken u zullen verleiden. Om aan uw salades toe te voegen, gaat u op zoek naar wilde zuring voor zijn kleine pittige blaadjes, duizendblad ( Achillea millefolium ) voor zijn zachte, zeer aromatische jonge scheuten, weegbree voor zijn jonge rauwe bladeren of zijn bloemknoppen naar smaak. eekhoorntjesbrood, alpenvenkel voor de anijsgeur van zijn jonge rauwe bladeren, oxalis voor de zuurgraad die doet denken aan zuring door zijn malse bladeren, burnet voor zijn jonge rauwe bladeren die doen denken aan komkommer op een subtiele manier.
Daslook ( Allium ursinum ) heeft vanaf april het hoogste oogstseizoen: je kunt de aanverwante smaak van zijn bladeren gebruiken voor sauzen, pesto, soepen en andere bereidingen, zoals knoflook. Als je de voorkeur geeft aan een smaak die wat minder knoflook is, dichter bij bieslook, ga dan naar de avocado die zijn plaats vindt in salades of om een boter op smaak te brengen.
De paardenbloem mag niet worden vergeten met zijn gele bloemen die in het voorjaar de weilanden verlichten: maak voor de bloei salades met de paardenbloemrozetten. Later kunt u de bloemen verzamelen om gelei en likeuren van te maken.
Voordat u geniet van de stengels van bloemen van de laurier van Saint Antoine, plukt u de jonge stengels: wilgenroosje wordt gekookt en gegeten als asperges.
Eetbare wilde planten van de zomer
De zomer komt eraan en de zon wordt sterker: de kruiden verliezen hun malsheid, worden harder en zijn daarom geschikter om gekookt te worden gegeten. Dit is het geval bij de ganzenvoet die je kookt als spinazie, of gewoon gebakken zodat ze licht knapperig blijven. De duizendknoop kan op dezelfde manier worden gekookt of als een quiche, een vulling van kruiden of een gratin. Lavas ( Levisticum officinale ) vervangt effectief selderij in soepen en gekookte mediterrane vis, terwijl gezwollen silenus de typische smaak van bonen of erwten zal aanvullen.
Zomerbloemen worden niet weggelaten op de borden: de boragebloem, die herinnert aan de smaak van oesters, verbetert visueel en smaakvol pasta's en rijstsalades; het wilde viooltje siert ze en biedt een zoete smaak als je de bittere steel verwijderd hebt; citrusbloem of Alpenvenkel geeft een vleugje honing aan crèmes en ijsjes; Boerenwormkruid bloemen zullen deze desserts ook op smaak brengen, vooral als ze bedoeld zijn om goed samen te gaan met chocolade dankzij de muntachtige smaak die ze uitstralen. De bloemen van de echte bedstro ( Galium verum ) geven een mooie gele kleur aan uw desserts!
Tijdens de zomer, in het kreupelhout, oregano, hysop, bergtijm of wilde tijm, farigoule, bergbonenkruid oogsten en elders salie verzamelen, je zult ze drogen om ze in kruiden of in infusie tijdens de winter.
Eetbare wilde planten van de herfst
De herfst is de tijd waarin planten bessen en zaden aanbieden. Dus bewaar de zaden van lavas, je legt ze op een gravlax zalm. De zaden van berenklauw of berenpoot verspreiden een sterke citrusgeur die gember oproept vanwege de aromatische en kruidige smaak die geschikt is voor het op smaak brengen van hartige gerechten en zelfs desserts.
Nadat je in het voorjaar sprankelende vlierbessen hebt gemaakt, oogst je de zwarte bessen om siropen, gelei of marmelade te bereiden. Als u zich in een gebied bevindt waar bosbessen ( Vaccinium myrtillus ) spontaan groeien, doe dan hetzelfde met bosbessen.
Winter eetbare wilde planten
De winter is niet bevorderlijk voor het plukken, de natuur rust uit. Proef vervolgens wat je de rest van het jaar hebt gekookt om te bewaren: marmelades, siropen, likeuren, kruidenthee, oliën en gearomatiseerde azijn ...