Herderstasje (Capsella bursa-pastoris) of capselle: planten, cultiveren

De herderstas ( Capsella bursa-pastoris ) is een "onkruid" van de velden, eenjarig of tweejaarlijks, dat groeit in woestenij en onbebouwde plaatsen: iedereen heeft het zeker al lopend gezien.

Herderstasje (Capsella bursa-pastoris) of capselle

De afgesneden bladeren vormen een bossige rozet vanuit het midden waarvan een rechtopstaande stengel springt met een paar verkleinde bladeren en, in de zomer, een eindboeket van kleine witte bloemen met daarboven een cluster van driehoekige vruchten, in een omgekeerd hart. Het zijn ook deze vruchten, waarvan de vorm doet denken aan die van de tas die de herders van weleer of pastoors droegen, die de plant de lokale naam gaven.

Herderstasje bevat verschillende actieve stoffen die het hemostatische eigenschappen geven die al heel lang door de populaire geneeskunde worden gebruikt om bloedingen, neusbloedingen te stoppen, de overvloed aan menstruatie te verminderen, zware benen en hemorrhoidale pijn te verlichten. Het werd ook aanbevolen tegen diarree en om de urinewegen te desinfecteren in geval van cystitis.

De herderstas wordt ook gegeten als hij jong en zacht is.

  • Familie: Brassicaceae
  • Type: jaarlijks of tweejaarlijks
  • Herkomst: hele wereld
  • Kleur: witte bloemen
  • Zaaien: ja
  • Snijden: nee
  • Planten: spontaan
  • Bloei: zomer
  • Hoogte: 20 tot 60 cm

Ideale grond en blootstelling voor de herderstas

Herderstasje verspreidt zich vooral op verdichte bodems die rijk zijn aan kalksteen, waardoor het tot de bio-indicatorplanten van de omgeving behoort.

Vermenigvuldiging van de portemonnee van de herder

De herderstasje is een wilde plant die uiteraard niet in de tuin gezaaid kan worden. De vermenigvuldiging gebeurt van nature spontaan door zaadverspreiding.

Hoe de herderstas te herkennen

Veel planten van de Asteraceae-familie vormen een rozet zoals de paardenbloem waarmee de herderstasje kan worden verward met neofieten. Bij deze planten gaan de delen van het blad echter naar de basis, terwijl ze voor de herderstas naar de bovenkant gaan.

Om zeker te zijn, proef je gewoon een blad, een typische Brassicaceae-smaak, die doet denken aan kool, en zich dan in de mond verspreidt.

De geneeskrachtige deugden van de herderstas

De herderstasje bevat flavonoïden, choline, acetylcholine, histamine, tyramine en een sulfide-heteroside. De bladeren zijn ook rijk aan eiwitten, vitamines en mineralen.

De verse plant is daarom hemostatisch, tonisch, diuretisch en emmenagogue, dwz het werkt in op de menstruatiecyclus. Het is gebruikt:

  • infusie: ongeveer 3 g gedroogde bladeren / 150 ml (maximaal 3 kopjes / dag), 10 tot 15 minuten laten trekken,
  • in afkooksel: ongeveer 25 g gedroogde bladeren / 0,5 liter door 2 tot 3 minuten te koken en vervolgens 10 minuten te laten trekken; impregneer een kompres om bijvoorbeeld bloedneuzen te stoppen,
  • in tonische wijn: als een afkooksel, het water vervangen door rode of witte wijn,
  • in vloeibaar extract of oertinctuur, volgens de instructies van de apotheker.

Voedselgebruik van de herderstas

De wortel, als hij nog zacht is, kan als radijs gegeten worden, maar wacht niet tot hij te vezelig wordt.

De bladeren van de jonge rozetten kunnen aan een salade worden toegevoegd, evenals de bovenkant van de bloeiwijzen, wat een mooie decoratie zal zijn. De bladeren kunnen ook worden gekookt zoals de mensen in China en Japan traditioneel doen.

De kleine gele zaden, geplet, dienen als een pittige specerij die doet denken aan mosterdzaadjes.

Andere soorten en variëteiten van Capsella

De roodachtige herderstas ( Capsella bursa-pastoris subsp. Rubella ) heeft witte bloembladen en roodachtige kelkblaadjes.

De grote herderstas ( Capsella grandiflora ) heeft grotere bloembladen.

Het gebruik van planten voor genezing moet gebeuren door eerst advies in te winnen bij een arts, apotheker of kruidkundige. Zwangere vrouwen, mensen met chronische en ernstige ziekten of die medicijnen gebruiken, dienen een arts te raadplegen voordat ze zelfmedicatie toedienen, wat bijwerkingen kan veroorzaken, waaronder geneesmiddelinteracties.