Het wilgenroosje ( Epilobium ) groeit in het kreupelhout, de randen van bossen, de open plekken van de bossen van hoogte. Er zijn ongeveer dertig soorten in Europa, maar vooral twee overblijvende wilgeroosjes zijn interessant:
Kleinbloemig wilgenroosje ( Epilobum parviflorum ), kruidachtige plant van 30 tot 40 cm (maximaal 80 cm) heeft kleine harige bladeren, speerpuntvormig en kleine lichtroze bloemen met een diameter van niet meer dan 8 mm.
Epilobum parviflorum heeft interessante deugden bij hypertrofie van de prostaat, om het plassen te vergemakkelijken. Het is ook een decongestivum voor de prostaat. Bij een infusie van 15 g droge plant per liter, is het noodzakelijk om 3 tot 4 kopjes per dag te drinken. Er worden ook ontstekingsremmende en spijsverteringsdeugden aan toegeschreven.
Wilgenroosje of laurier van Sint-Antonius ( Epilobium angustifolium ), veel hoger omdat het ongeveer 1 m is, is te herkennen aan zijn lange smalle bladeren en zijn bloemtrossen die zijn samengesteld uit paarse bloembladen.
Epilobium angustifolium wordt gekookt: jonge scheuten, jonge bladeren en bloemen, alles wordt geproefd. De stengels worden gekookt als asperges, maar ze kunnen ook gebruikt worden in een risotto met kleine groenten. De smaak is behoorlijk samentrekkend.
- Familie: Onagracées
- Type: meerjarig
- Herkomst: Europa
- Kleur: roze, paarse bloemen
- Zaaien: ja
- Snijden: ja
- Planten: lente
- Bloei: juni tot september
- Hoogte: tot 1 m afhankelijk van de soort
Ideale grond en blootstelling voor wilgeroosje
Wilgenroosje heeft een koele, goed doorlatende, humusrijke grond nodig, blootgesteld aan halfschaduw of zon.
Datum van zaaien, snijden en planten van wilgenroosje
Wilgenroosje kan in maart-april onder een koude bak worden gezaaid, maar in het voorjaar kunt u ook kruidachtige stekken maken. De gemakkelijkste manier is om het aan de rand van het bos op te halen.
Advies voor onderhoud en cultuur van wilgenroosje
Als je er veel achter in je tuin hebt staan, knip dan eventuele uitgebloeide bloemen voor de bloei weg om te voorkomen dat ze opnieuw zaaien.
Oogsten, conservering en gebruik van wilgenroosje
Kleinbloemig wilgenroosje wordt in de zomer geplukt en gedroogd voor therapeutisch gebruik.
De jonge scheuten van het wilgenroosje worden voor de bloei verzameld, zodat ze malser zijn om te eten.
Ziekten, plagen en parasieten van wilgeroosje
Slakken kunnen op wilgenroosje kruipen en bijten, net als slakken.
Locatie en gunstige associatie van wilgeroosje
Vind het liever in de natuur dan om het in je tuin te planten, want het kan invasief worden als de zaden zich verspreiden.
Aanbevolen soorten wilgenroosje om te verzamelen
De twee meest interessante soorten zijn zojuist beschreven, maar andere kunnen ook in de kruidengeneeskunde worden gebruikt: wilgenroosje ( Epilobium montanum ), roze wilgenroosje ( Epilobium roseum ), wilgenroosje met rozemarijnblaadjes ( Epilobium rosmarinifolium ), wilgenroosje ( Epilobium hirsuteum ) ...
