Bent u van plan om uw hond een nest te laten fokken? Voordat u een dergelijke beslissing neemt, is het belangrijk om goed geïnformeerd te zijn over de te volgen procedure. Dekking en dracht (diagnose, follow-up) moeten met aandacht en vooral met de hulp van uw dierenarts worden beheerd, zodat alles goed verloopt.
Op welke leeftijd kan de teef welpen krijgen? Wat zijn de tekenen van zwangerschap en hoe lang duurt het? U moet weten dat er bepaalde risico's kunnen bestaan voor de gezondheid van de teef; wat zijn dat en welke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen?
In ons dossier vindt u de antwoorden op uw vragen evenals advies over de voeding van de teef en de voorbereiding op het werpen.
Wanneer moet ik mijn teef fokken?
De projectie is de term die het paren van de teef met de reu beschrijft, de laatste wordt vaak door de eigenaar gekozen op basis van ras en grootte. Om de paringsperiode te bepalen, moet u eerst weten wanneer de teef ovuleert. Dit gebeurt meestal tien dagen na het begin van de hitte. Om de kans op bevruchting te maximaliseren, wordt aanbevolen om het vrouwtje meerdere keren te fokken tussen de 10e en de 21e dag van de cyclus (op het moment van uitval).
Qua leeftijd kunnen we overwegen om de teef te fokken vanaf haar 1 jaar oud voor kleine rassen en vanaf 2 jaar oud voor grote rassen. Bovendien nemen de risico's op complicaties toe met de leeftijd, het is niet aan te raden om de teef na haar 8 jaar te fokken (6 jaar voor grote rassen). Advies inwinnen bij uw dierenarts blijft de meest betrouwbare oplossing om risico's te vermijden.
Hoe weet ik of mijn hond drachtig is?
Zwangerschap kan op verschillende manieren worden vastgesteld: observatie van het gedrag van de teef, palpatie, echografie, gewichtstoename, zwelling van de uier. De teef kan aanhankelijker worden, op zoek naar genegenheid of zelfs nerveus of overgevoelig worden. Net als bij vrouwen kan de zwangerschap leiden tot misselijkheid en braken in de eerste dagen van de zwangerschap.
Na een tijdje kan gewichtstoename samen met verhoogde eetlust worden waargenomen, gevolgd door verlies van eetlust naarmate de bevalling nadert. De uiers worden dan groter en het is mogelijk dat er melk naar buiten stroomt. Vanaf de 45e dag van de dracht kan de teef veel tijd doorbrengen met slapen en zal haar buik duidelijk rond beginnen te worden. Ten slotte worden palpatie en echografie uitgevoerd door de dierenarts, die een definitieve diagnose kan stellen.
Hoe lang duurt de zwangerschap?
De gemiddelde draagtijd is 60 tot 70 dagen, of ongeveer twee maanden. Deze duur varieert van het ene ras tot het andere en kan, afhankelijk van het geval, worden verkort tot ongeveer vijftig dagen. De dagen zijn geteld vanaf de tijd van de dekking van de teef, maar het is niet altijd gemakkelijk om te weten of de dekking goed heeft gewerkt en of de teef echt geïmpregneerd was. Het is mogelijk om zwangerschap vast te stellen door middel van buikpalpatie vanaf de 35e dag en door middel van echografie vanaf de 20e dag.
Alleen de dierenarts kan de duur van de dracht nauwkeurig bepalen dankzij echografie, door de grootte van de embryo's en hun ontwikkelingsstadium te observeren. Rond de 25ste dag wordt een tweede echo gemaakt om een goed verloop van de zwangerschap te garanderen.
Zijn er risico's verbonden aan zwangerschap?
Ja, er zijn mogelijke risico's op een miskraam en infectie. Om al deze situaties het hoofd te bieden, is het essentieel om de hond tijdens haar zwangerschap de juiste zorg te geven. Allereerst moet het goed worden ontwormd en gevaccineerd. Een eerste ontwormingsmiddel moet worden toegediend bij het begin van de hitte en een tweede ongeveer drie weken voor de bevalling. De vaccins moeten up-to-date zijn en, indien mogelijk, vernieuwd worden voordat ze gaan paren, zodat de moeder haar antistoffen kan doorgeven aan de pups. Pas op, er mag geen vaccinatie plaatsvinden tijdens de dracht en u moet tijdens deze periode geen medicijnen aan de teef geven: sommige kunnen tot een miskraam leiden.
Tijdens de zwangerschap kunnen ook bepaalde infecties optreden, met name veroorzaakt door de aanwezigheid van bacteriën (salmonella, streptokokken) of parasieten (vlooien, darmwormen). Om deze reden moet de hygiëne in huis onberispelijk zijn en vooral met betrekking tot de spullen van de hond: kussens, mand, voerbakken, speelgoed ... Helaas wordt de drachtige hond ook blootgesteld aan "zwangerschapsongevallen" waartegen er is geen behandeling, dat wil zeggen dat de jongen meestal zullen sterven. Als het probleem echter vroeg genoeg wordt ontdekt, zal het leven van de hond niet in gevaar zijn, mits zo snel mogelijk de nodige maatregelen worden genomen. In deze gevallen, die vrij zeldzaam blijven,er moet een operatie plaatsvinden en het is zelfs mogelijk om de pups te redden met een keizersnede. Mogelijke ongevallen zijn onder meer buitenbaarmoederlijke zwangerschap (pups ontwikkelen zich in de buik), baarmoedertorsie (die snel moet worden geopereerd), hernia (wurging) van de baarmoeder en supergestatie (twee nesten tegelijk) .
Het drachtige teefje voeren
Op dit punt moeten we echt letten op de voedingsbehoeften van de teef en het dieet aanpassen tijdens de dracht maar ook tijdens de lactatieperiode. De voedselbehoeften van de aanstaande moeder worden inderdaad belangrijker, waardoor een rijkere energie-inname nodig is die moet worden verdeeld. Vanaf de vijfde week van de dracht wordt aanbevolen om de normale maaltijd met 10% per week te verhogen en het voedsel moet meer eiwitten bevatten (minimaal 30% eiwit).
De behoefte aan mineralen wordt ook verhoogd en het is noodzakelijk om eventuele tekorten te compenseren zodat de gezondheid van de pups er niet onder lijdt: men vindt in de handel of in de veterinaire praktijk de voedingssupplementen die voor dit doel zijn bedoeld. Als uw hond vroeger één maaltijd per dag at, is het aan te raden om het nieuwe rantsoen over twee of zelfs drie maaltijden te verdelen. De aankoop van specifieke brokjes voor drachtige en zogende honden wordt sterk aanbevolen, maar u kunt de voeding ook verrijken met voedingsmiddelen die van nature rijk zijn aan eiwitten zoals eieren, slachtafval (lever ...) en zuivelproducten.