Arnica staat bekend om zijn externe toepassingen in verschillende farmaceutische preparaten tegen blauwe plekken, stoten, kneuzingen, maar laat u niet misleiden als u herfstgras, alpenweegbree, tabak uit de Vogezen of berg arnica, zijn andere namen, in de natuur is het erg giftig.
Arnica, tegen blauwe plekken en stoten
Arnica montana is een vaste plant van de Asteraceae-familie, met een hoogte van 40 tot 60 cm die voornamelijk groeit in bergweiden (tot 2400 m hoogte) met zure bodems van de Vogezen, Alpen en Jura . Deze voorwaarden zijn nauwelijks van toepassing op de teelt van Arnica montana voor productie, waardoor de farmaceutische industrie haar wilde ontwikkeling overexploiteert.
Het wordt gekenmerkt door een enkele rechtopstaande, harige stengel die aan de basis uit een rozet van bladeren komt en een of twee paar tegenoverliggende lancetvormige bladeren draagt, met zeer duidelijke aderen. Aan het einde ontwikkelt zich in juni en juli een of meer goudgele bloemhoofdjes met een diameter van 7-8 cm, die een aromatische en doordringende geur afgeven die rijk is aan thymol.
De bloemen van Arnica montana bevatten naast deze aromatische essentie carotenoïde pigmenten, sesquiterpeenlactonen (helenaline), flavonoïden (spinacetine, hispiduline), coumarines (umbelliferon, scopoletine).
Inwendig is arnica gevaarlijk omdat het inslikken van alle delen van de plant schade aan het zenuwstelsel kan veroorzaken, wat kan leiden tot hoofdpijn, koud zweet, hartkloppingen, ademhalingsmoeilijkheden en buikpijn.
De medicinale deugden van arnica
Hoewel de eigenschappen van arnica in de middeleeuwen werden ontdekt, dateert de bereiding van de tinctuur van arnica, zoals die nog steeds wordt gebruikt, uit de 18e eeuw.
Alleen uitwendig gebruikt, stimuleert Arnica montana de bloedsomloop en het zenuwstelsel, waardoor het antiecchymotisch (tegen blauwe plekken) en antiflogistisch (tegen ontstekingen) wordt, maar wordt alleen gebruikt op laesies zonder open wond.
Tegen kneuzingen, verstuikingen, spier- en gewrichtspijn is de uitwendige toepassing van arnica zeer effectief en zorgt ervoor dat blauwe plekken snel worden opgenomen.
Tegen ontsteking van het tandvlees en aften, bieden mondspoelingen op basis van arnica verlichting.
Arnica montana wordt op verschillende manieren gepresenteerd en gebruikt:
- in crème, zalf of gel op basis van 10 tot 25% arnica-tinctuur,
- in olie: macereer 250 g gedroogde bloemen of 500 g vers in 75 cl olijfolie gedurende 20 dagen, filtreer en bewaar ze uit de buurt van licht. Aan te brengen op kneuzingen.
- als kompres: infusie van een eetlepel gedroogde bloemen en bladeren / 100 ml heet water gedurende 10 minuten, aanbrengen als kompres of geweekte kompressen.
- in oertinctuur, te verdunnen in 5 tot 10 volumes water, alvorens kompressen te weken, anders wordt huidirritatie verwacht. Voor mondwater, te verdunnen in 10 volumina water, zonder te slikken.
- in de homeopathie is Arnica montana verkrijgbaar in korrels: dosering volgens de instructies van de apotheker. Dit is het enige mogelijke interne gebruik.
Voor meer informatie over de voedings- en geneeskrachtige eigenschappen, de te gebruiken plantendelen en de beste oogstperiode van wilde planten, raadpleegt u de nieuwe editie van een referentiegids: Wilde, eetbare en giftige planten van François Couplan dat 200 eetbare planten en 80 giftige planten beschrijft, rijkelijk geïllustreerd door Eva Styner op 64 kleurenplaten ( Editions Delachaux & Niestlé - 1 maart 2018 - 416 pagina's - € 38,50 ).
Het gebruik van planten voor genezing moet gebeuren door eerst advies in te winnen bij een arts, apotheker of kruidkundige. Zwangere vrouwen, mensen met chronische en ernstige ziekten of die medicijnen gebruiken, dienen een arts te raadplegen voordat ze zelfmedicatie toedienen, wat bijwerkingen kan veroorzaken, waaronder geneesmiddelinteracties.