Boquila trifoliolata is een kameleon liaan, aangezien deze Zuid-Amerikaanse plant, meer bepaald afkomstig uit de gematigde vochtige bossen van Argentinië en Chili, het verbazingwekkende vermogen heeft om de plant te imiteren waarop hij klimt: zo kunnen zijn bladeren een zeer hoge grote verscheidenheid aan vormen.
Het mimetische polymorfisme van Boquila trifoliolata
Boquila trifoliolata is de enige soort in het geslacht Boquila en behoort tot de familie Lardizabalaceae. Het is moeilijk om deze kameleonliaan nauwkeurig te beschrijven, aangezien hij is begiftigd met mimetisch polymorfisme: hij verandert dus van vorm, grootte, omtrek, kleur, oriëntatie en verschillende details van zijn bladeren, zoals de nerven of de lengte van de bladeren. bladsteel, afhankelijk van de waardplantsteun waarop hij klimt. Het produceert echter bessen die eetbaar zijn en die bovendien werden gegeten lang voordat we ons de eigenaardigheid van imitatie van de wijnstok realiseerden.
Een recent ontdekte mimiek
Pas in 2013 werd het fenomeen mimicry opgemerkt door Ernesto Gianoli, een ervaren botanicus van deze Zuid-Amerikaanse omgeving, professor aan de Universiteit van Chili. De plant was echter goed bekend en nauwkeurig beschreven, behalve dat de onderzoeker daar opmerkte dat sommige bladeren niet overeenkwamen met wat hij in herinnering had, maar vreemd genoeg leken op die van de struik waaraan hij zich zonder hem vastklampte. er is fysiek contact tussen de bladeren (nabijheid is voldoende)!
Omdat Boquila trifoliolata vrij algemeen groeit in deze bossen, had hij alle tijd om op te merken dat het fenomeen ook voor andere onderwerpen werd gereproduceerd, waardoor bladeren van een grote variëteit ontstonden, wat een extra kenmerk vormt omdat het gebeurt dat planten bootsen slechts één andere soort na, maar niet meerdere zoals Boquila trifoliolata . Bovendien kan dezelfde plant zelfs zo ver gaan dat hij verschillende soorten bladeren imiteert als hij zich aan verschillende struiken vastklampt! Dit unieke geval van imitatie dat gelijktijdig ingreep op de vorm, de grootte en de kleur van de bladeren was totaal nieuw.
Met een andere onderzoeker, Fernando Carrasco-Urra, verdiept Ernesto Gianoli zijn onderzoek om twee hypothesen naar voren te brengen.
Hoe werkt dit mimicry-mechanisme?
De eerste hypothese die de onderzoekers naar voren brengen, is gebaseerd op het feit dat Boquila trifoliolata erin zou slagen om de vluchtige stoffen die door de ondersteunende plant worden uitgestoten, waar te nemen, waardoor deze het zou kunnen identificeren en nadoen dankzij deze signalen. Hoewel dit al in de natuur bestaat, met name ter bescherming tegen herbivore insecten - deze vluchtige stoffen dienen als afweermiddel - stellen de onderzoekers zelf deze hypothese in twijfel, omdat de liaan de dichtstbijzijnde bladeren reproduceert, zelfs als er veel vluchtige stoffen zijn. van verschillende planten zijn tegelijkertijd aanwezig.
De tweede hypothese die de onderzoekers naar voren brengen, is gebaseerd op een mogelijke horizontale overdracht van genen van de waardplant naar Boquila trifoliolata , via een potentieel micro-organisme, waardoor de liaan deze transformatie op zijn bladeren kan volbrengen. Deze hypothese lijkt echter nog onwaarschijnlijker dan de eerste, in de ogen van Fernando Carrasco-Urra en Ernesto Gianoli.
Sindsdien zijn andere onderzoekers geïnteresseerd in het fenomeen. Zo suggereerde Stefano Mancuso, professor aan de Universiteit van Florence, aan het hoofd van het International Laboratory of Plant Neurobiology in Italië, samen met František Baluška van de University of Bonn in Duitsland, in 2016 dat de plant zou worden begiftigd met een soort zichtvermogen, wat een revolutie zou zijn, maar alles moet nog worden bewezen.
Tot op de dag van vandaag blijven er veel vragen bestaan en blijft het mysterie over dit fenomeen van Boquila trifoliolata- mimiek .
(foto credit: Arizona State University Vascular Plant Herbarium - CC BY-NC 3.0)