De link tussen tuinen en kunst is geen geheim. Eeuwenlang heeft de mens de afgebakende ruimte die de tuin vormt, georganiseerd om het aangenaam te maken: om dit te doen, moet hij natuurlijke elementen temmen, en dit is altijd gebaseerd op stijlen die de basis vormen van de kunst van tuinen. De constructies, de vormen en de perspectieven brengen het architectonische facet van de tuin in het spel, dat essentieel is terwijl de natuur zich steeds meer vestigt als bron van ontwerpinspiratie.
Kunst en de tuin
De tuinen hebben een historische band met de kunsten. Of het nu openbaar of privé is, parken en tuinen van historisch, artistiek of architectonisch belang kunnen in aanmerking komen voor bescherming als historische monumenten, door hetzij geregistreerd, hetzij geclassificeerd te zijn (zie Erfgoedcode: Boek VI, titels I en II).
Bovendien onderscheidt het label "Opmerkelijke Tuin", toegekend door het Ministerie van Cultuur, sinds 2004 tuinen en parken van cultureel, esthetisch, historisch of botanisch belang, of ze nu ook openbaar of privé zijn.
Het ministerie van Cultuur was in 2003 ook de initiatiefnemer van de eerste editie van het nationale evenement, Rendez-vous aux jardins, dat elk eerste weekend een groot aantal particuliere en openbare tuinen voor het publiek opent. van juni.
Door de eeuwen heen heeft de Italiaanse Renaissance ongetwijfeld een keerpunt in de tuinkunst betekend, door kunstenaars uit verschillende disciplines binnen te halen om deze tuinen te sublimeren.
Later, in de 17e eeuw, was André Lenôtre niet alleen de grootste "tuinman" van zijn tijd, maar ook degene die de kunst van de Franse tuinen echt beheerste door de natuur in dienst te stellen van de macht van de koning.
In Engeland, in de 18e eeuw, imiteren de Engelse tuinen, ver weg van de wanorde en het gebrek aan controle over de vegetatie die ze op het eerste gezicht lijken, de natuur en werken eraan als een "levend schilderij".
Dichter bij huis, in de jaren zeventig, gebruikten land art en arte povera vegetatie en natuur als basis voor hun hedendaagse kunstwerken. En vandaag blijft de natuur een inspiratiebron voor kortstondige artistieke creaties, botanische collecties en geïnspireerde associaties tussen landschapsontwerpers en kunstenaars.
Architectuur en tuin
Het duo gevormd door de architect en de landschapsarchitect is goed ingeburgerd, zoals Chantal Colleu-Dumond uitlegt in "Jardin Contemporain" *. Gepassioneerd door tuinen en hedendaagse kunst, beheert de auteur nu het regionale landgoed van Chaumont-sur-Loire, waar het Internationaal Tuinfestival, het Conservatorium en het kasteel samenkomen. In dit werk belicht ze de grootste ontwerpers van hedendaagse tuinen om te laten zien dat tuinen een kunst op zich zijn, net als architectuur of design.
We ontdekken enkele grote namen en enkele emblematische prestaties die architectuur en natuur combineren, met een perfecte harmonie en esthetiek: de architect Antoni Gaudí in Barcelona met zijn gebouwen en zijn tuinen (Park Güell), de architect Gabriel Guevrekian met de kubistische tuin van de Villa Noailles in Hyères, en vandaag Emilio Ambasz, Vincent Callebault, Edouard François, Catherine Mosbach en enkele anderen, met hun soms futuristische, zeer "groene" ontwerpen (verticale tuinen op torens, groendaken, enz.) .
Het ontwerp en de tuin
Net als thuisinterieurs vormen ook de buitenkanten de kern van het werk van ontwerpers die een stijl geven of trends laten doordringen van planten, een oneindige bron van inspiratie: van het creëren van alledaagse voorwerpen tot totaal dromerige of ongelooflijke prestaties, groene ontwerpers stoppen nooit met het halen van inspiratie uit de natuur om hedendaags design te markeren.
Stoelen, parasols of gereedschappen in nieuwe vormen en materialen worden geïntegreerd in de hedendaagse tuinen, terwijl kroonluchters, vloerkleden of kapstokken bijvoorbeeld hun plek in de woonkamer zullen vinden. Zeggen we niet dat de tuin een extra kamer in huis is ?!
* Editions Flammarion - Le Guide Collection - 6 maart 2019 - 224 pagina's - € 19,90