Sinds het midden van de jaren 90 bieden vroege groenten en markten een grote verscheidenheid aan komkommerachtigen in alle soorten, kleuren en maten! Hun uiterlijk maakte ze tot sterren van amateur-tuinders die ze tot hun lieveling maakten! Maar als je squash kweekt, moet je relatief grote opbrengsten verwachten: als gevolg hiervan zijn de kookrecepten vermenigvuldigd om de culinaire geneugten van squash te leren en te variëren.
De grote squashfamilie
Alle komkommerachtigen hebben enkele gemeenschappelijke kenmerken: ijzige, eenhuizige planten, met lange kruipende of klimmende stengels, die vlezige vruchten produceren die klein, groot, langwerpig, rond, oranje, groen kunnen zijn ... Dat gezegd hebbende, worden ze dan in wezen ingedeeld in 8 soorten verdeeld in drie geslachten: Cucurbita, Citrullus, Cucumis.
Cucurbita
Cucurbita, afkomstig uit Midden- en Zuid-Amerika, kent vijf soorten.
- Cucurbita maxima heeft de bijzonderheid dat hij vrij groot is, de steel is cilindrisch, de stengels vloeibaar, de bladeren rond en groot. Het wordt vaak pompoen of pompoen genoemd maar we vinden ook pompoen, giraumon, Hongaars blauw, olijfpompoen, felrode d'Etampes, Tristar, boterbloem ...
- Cucurbita pepo is pittig (steel, stengels, bladeren) behalve de vrucht waarvan de courgette deel uitmaakt maar ook de gouden appel, spaghettipompoen, Jack be little, Jack o'lantern, gemarmerde melonnette uit de Vendée, Patidou of zelfs colocynths.
- Cucurbita moschata heeft een geribbelde steel en heeft meer warmte nodig. Laten we onder hen de butternut, de pompoen uit de Provence, de longue van Nice aanhalen ...
- Cucurbita ficifolia (of melanosperma) wordt voornamelijk vertegenwoordigd door de Siam-pompoen.
- Minder gevarieerde Cucurbita argyrosperma (of mixta), bijvoorbeeld de Mexican Striped Cochiti Pueblo squash.
Citrullus
Citrullus, afkomstig uit Afrika, bevat voornamelijk watermeloenen ( Citrullus lanatus ) die rauw worden gegeten, zijn zoet en rijk aan water, zeer verfrissend in de zomer.
Cucumis
Cucumis zijn onderverdeeld in twee hoofdsoorten: Cucumis sativus , afkomstig uit India, brengt augurken en komkommers samen die tot dezelfde soort behoren, maar van twee verschillende variëteiten zijn; en Cucumis melo , uit Afrika, waaronder meloenen.
Er bestaan nog meer vertrouwelijke geslachten en soorten, zoals de chayote of christophine ( Sechium edule ) die voornamelijk in het Caribisch gebied wordt gekweekt en geconsumeerd, of de kalebas ( Lagenaria siceraria ) die, eenmaal droog, wordt gebruikt om muziekinstrumenten of keukengerei van te maken. .
Teelt van komkommerachtigen
Er zijn onvermijdelijk komkommers die zijn aangepast aan het klimaat van uw regio: meloenen, watermeloenen, butternut, in de heetste zones, blauw uit Hongarije, felrood uit Etampes, in de koudere sectoren en overal waar u courgette kunt planten.
U kunt uw zaailingen zelf binnenshuis doen van maart-april: u doet één zaadje per emmer, de puntige kant naar beneden, en het is voldoende om 3 weken tot 1 maand te wachten om planten bij implementeren. In mei kun je zakzaailingen direct op hun plaats doen.
Wacht voor het planten tot de Ice Saints zijn gepasseerd, de komkommerachtigen hebben de aarde nodig om een beetje opgewarmd te zijn: je hoeft je niet te haasten omdat ze zich alleen ontwikkelen met zon en hitte. Ruimte tussen de voeten 1,5 m tot 2 m voor hardlopers en 60 cm voor komkommers. En bescherm ze vooral zoveel mogelijk tegen slakken en slakken: ze zijn de grootste vijanden van jonge planten! Vergeet niet dat de poten van dezelfde soort elkaar kunnen bevruchten: het is beter om ze uit elkaar te houden maar dit is niet vanzelfsprekend omdat het bestuivingsgebied voor insecten vrij groot is!
Mulch de komkommerplanten zodat de vochtigheid behouden blijft; om de ontwikkeling van schimmelziekten te voorkomen en zodat de vruchten niet direct de grond raken.
Het snoeien van pompoenstengels is noch verplicht, noch systematisch, het hangt af van de soort: degenen die hardlopers zijn, snoeien zichzelf, niet de anderen. Zo worden meloenen en watermeloenen gesnoeid zodat vruchtlichamen succesvol zijn, vooral als het wat koeler is en dit hun ontwikkeling vertraagt.
Echte meeldauw is de belangrijkste ziekte waar komkommerachtigen last van hebben: witte, poederachtige vlekken verschijnen op de bladeren en bereiken dan de bladstelen en stengels voordat de hele plant opdroogt. Het is niet eenvoudig om het uit te roeien: zodra je een aangetast blad ziet, verwijder het dan.
Aarzel niet om nieuwe soorten te testen: elke pompoen heeft zijn eigen agronomische kwaliteiten in termen van vroegheid, winterhardheid, enz., En zijn smaak en voedingswaarde, waardoor u nieuwe recepten kunt koken en proeven!