Plessage bestaat uit het creëren van een natuurlijke en levende haag van struiken waarvan de takken worden "gevlochten". De techniek is vrij delicaat omdat het, als het slecht wordt uitgevoerd, bomen kan beschadigen of zelfs takken kan breken. Als gevolg daarvan had ze in een paar decennia niet zo veel ontmoet voordat ze op de hoogte werd gebracht.
Waar komt plessage vandaan?
In het Latijn betekent plectere vouwen, vlechten, verstrengelen (klasse. Plectere) en later, in het Oudfrans, zal het plaissié geven, waarmee een perceel wordt aangeduid dat wordt omgeven door gevlochten boomtakken. We vinden de evocatie ervan in de Romeinse tijd, om te zeggen dat het een voorouderlijke techniek is. In de middeleeuwen was plessage heel gebruikelijk op het platteland en in de weilanden.
Het plessage is gemaakt om bij de oorsprong natuurlijke barrières te vormen die het mogelijk maken de dieren binnen een welbepaalde omtrek te houden en zo te voorkomen dat ze uit hun weiland ontsnappen. Het voordeel ten opzichte van omheiningen van dood hout is dat de barrière-barrière veel beter veroudert: het dode hout gaat rotten terwijl het levende hout van het plessage elke lente regenereert en groeit.
Wat is de techniek van plessage?
Als je jezelf probeert in te wijden in plessage, zul je daarom een plesseur worden, een term die de persoon kwalificeert die plessage doet!
Het is noodzakelijk om te beginnen met een levende haag van struiken, wild of niet, met een diameter van minimaal 10 cm. Alle houtsoorten kunnen worden bewerkt. Eerst moet de haag worden gesnoeid zodat deze minder dik is en alleen de takken behouden die nodig zijn voor het vlechten. Het is een soort half hakhout omdat de haag heel kort wordt geknipt.
U snijdt dan de stammen in zonder het risico te lopen ze te breken. Vervolgens kantel je deze gespleten takken en vlecht je ze met acacia- of kastanjepalen om ze vast te houden en vlecht je op deze structuur.
In bepaalde streken was het plessage soms bedekt met aarde waardoor de barrière ondoorzichtig was, wat toen leek op een soort lage muur.
De plessage vandaag?
Het vlechtwerk dat tegenwoordig wordt beoefend, is een soort variant van plessage. Anders is zijn praktijk tegenwoordig praktisch zeer zeldzaam geworden in Frankrijk, behalve in enkele coulissegebieden. Om deze techniek gekoppeld aan agroforestry, die deel uitmaakt van het erfgoed, te behouden, worden soms workshops georganiseerd door verenigingen of eco-musea. In 2005 creëerde Franck Viel, specialist in het weven van plessis, een tuin tijdens het Internationale Tuinfestival van Chaumont-sur-Loire, waarbij hij deze techniek benadrukte in een tuin genaamd "Van tak tot tak".
Dit initiatief blaast nieuw leven in en krijgt steeds meer interesse voor tuinliefhebbers, particulieren of professionals, omdat het zijn plaats kan vinden als structurerend element in het ontwerp van hedendaagse tuinen: in heggen bedoeld om ruimtes af te scheiden of om oevers te onderhouden. of rivieroevers, bijvoorbeeld. Om nog maar te zwijgen van het feit dat het op milieuniveau interessant is omdat het duidelijk kleine dieren herbergt die hun rol in de tuin te spelen hebben!
(foto's: Creative Commons Patrick Charpiat)