Geur bij honden: wat ruikt een hond echt?

Geur is een gevoel dat vooral ontwikkeld is bij onze kleine viervoeters! Als de hond geuren beter kan herkennen dan wij, komt dat doordat zijn reuksysteem veel complexer is dan het onze. Door de reukzin kan het dier begrijpen wat er om hem heen is.

Het is dankzij dit gevoel dat hij menselijke en dierlijke individuen identificeert, de gevaren en andere elementen die zijn naaste omgeving vormen. Hoe werkt deze speciale betekenis? Hoe beïnvloedt hij de hond? Wat zijn de geuren die hij waarneemt, die hij waardeert? Vind de antwoorden op al uw vragen en nog veel meer in dit uitgebreide dossier.

Geur bij honden: wat ruikt een hond echt?

De anatomie van de neus van de hond: zijn reukvermogen beter begrijpen

Wat gewoonlijk de neus van de hond wordt genoemd, die overeenkomt met zijn olfactorische systeem, bestaat uit verschillende elementen waardoor hij geuren 1000 tot 100.000 keer beter kan waarnemen dan wij mensen. De hond heeft inderdaad bijna 220 miljoen reukreceptoren, tegen slechts 5 miljoen voor mensen.

  • De neus en twee neusgaten zijn de eerste externe elementen van het olfactorische systeem. Door de truffel kan de hond lucht inademen om te ademen en geuren waar te nemen.
  • De hond heeft twee bijzonder ontwikkelde neusholten: ze bevatten neusschelpen, een ethmoidaal labyrint en ze zijn bedekt met een reukslijmvlies.
  • Dit reukslijmvlies is zelf samengesteld uit een laag cellen die het reukepitheel vormen en een zenuwstelsel dat speciaal ontwikkeld is in verband met de epitheelcellen van de hersenen om geuren te identificeren.
  • Jacobson's orgel, ook bekend als het vomeronasale orgaan, bevindt zich in de hond achter zijn snijtanden, boven het gehemelte. Het helpt het dier om feromonen te herkennen. Ter vergelijking: dit orgaan meet gemiddeld 130 cm² bij honden, tegen gemiddeld slechts 3 cm² bij mensen.

Hoe werkt de geur van een hond?

Het reukvermogen is vooral ontwikkeld bij honden. Het is een chemisch zintuig, zoals smaak. Het stelt het dier in staat individuen, andere honden, andere diersoorten, voorwerpen of zelfs gevaren te herkennen en te identificeren. Dit zeer speciale zintuig beïnvloedt daarom het dagelijkse gedrag van het dier en speelt een belangrijke rol bij het zoeken naar voedsel, wanneer het speelt of wanneer het zich probeert voort te planten.

De hond heeft twee manieren om geuren waar te nemen:

  • de neusholte: dit zijn voornamelijk de geurmoleculen die aanwezig zijn in de lucht die de hond inademt en die door zijn neusholten gaat. Geschat wordt dat 7% van de ingeademde lucht het olfactorische apparaat bereikt.
  • de retro-nasale route: bepaalde geurmoleculen worden direct overgebracht op het reukapparaat tijdens het uitademen van de hond; dit is vooral het geval bij voedsel of urine.

Wanneer de hond een geur waarneemt, ruikt hij eraan door verschillende in- en uitademingen dicht bij elkaar uit te voeren. Door deze techniek kan hij meer contact maken tussen de geurmoleculen en het reukslijmvlies. Deze waargenomen moleculen worden geabsorbeerd door de cellen die het reukepitheel vormen; ze worden vervolgens naar neuronen gestuurd die de geur interpreteren en een bericht naar de hersenen van de hond sturen. Het dier kan dus begrijpen wat het omringt of een spoor volgen, of het nu recent, geografisch ver weg of meerdere dagen oud is.

Niet alle honden zijn gelijk gemaakt als het op geur aankomt. Het is in feite bewezen dat rassen met geplette muilkorven, brachycephalisch genaamd, een veel minder ontwikkeld reukvermogen hebben dan andere rassen met langwerpige snuiten, mesocefaal of langwerpig genoemd, in het bijzonder speurhonden die traditioneel voor de jacht werden gebruikt.

Het reukvermogen van de hond: constante stimulatie

Bij dieren wordt aan de reukzin gewerkt. Als jachthonden geneigd zijn om een ​​pad te volgen dat soms enkele dagen oud is, is het mogelijk om de meeste hondenrassen te trainen om explosieven, medicijnen en zelfs kanker te detecteren!

Geur stelt de hond in staat zijn omgeving te identificeren en te interpreteren. Als we de neiging hebben om een ​​plaats waar we aankomen visueel te observeren, kan de hond dat voelen. Zo herkent hij een plek die hij kent, leert hij een nieuwe plek te ontdekken, identificeert hij waaruit deze bestaat en detecteert hij mogelijke gevaren. Het is daarom belangrijk om het dier de gelegenheid en de tijd te geven om met zijn neus zijn omgeving te verkennen. Geef hem die vrijheid als je met hem wandelt. Hij zal gerustgesteld zijn en meer bereid zijn om te genieten van wat hem en uw rit omringt. Als je hem niet vrij laat ruiken, kan hij een vorm van frustratie ervaren, zelfs angst, en zich daardoor slecht gedragen.

De hond moet olfactorisch worden benaderd. Schroom niet om de wandelingen af ​​te wisselen om hem regelmatig nieuwe geuren te laten ontdekken. Zelfs als hij een tuin heeft of genoeg ruimte in je huis om te sporten, ga dan met hem wandelen zodat hij andere geuren kan ruiken dan die hij thuis kent. Als u uw hond tijdens het wandelen niet kunt loslaten, rust dan een langere lijn uit als de omgeving veilig is (park, bospad, enz.) Of als u een pauze neemt; hij zal dan vrijer kunnen voelen wat hem omringt.

Wat zijn de geuren die de hond wel of niet lekker vindt?

Net als mensen, maar ook als andere diersoorten, vooral katten, waarderen honden bepaalde geuren en kunnen ze andere niet uitstaan.

De geuren waar de hond van houdt: rustgevende en geruststellende geuren

Bepaalde geuren zijn inderdaad rustgevend voor het dier. Dat van zijn meester is waarschijnlijk de meest geruststellende van allemaal! De pup is ook erg gevoelig voor de geur die zijn moeder ongeveer drie dagen na de geboorte afscheidt. Deze specifieke geur heeft een naam, Apaisine; het is bedoeld om het nest te kalmeren en een hechte band tussen de moeder en haar puppy's te creëren. Deze geur is ook gesynthetiseerd en kan als diffuser of direct als ketting worden gekocht. Het wordt met name aanbevolen door dierenartsen om honden te helpen omgaan met verlatingsangst of om de overgangsperiode in geval van adoptie te vergemakkelijken.

Geuren waar honden niet van houden: angstaanjagende en verontrustende geuren

De hond begrijpt zijn omgeving door geur. Sommige ervaringen zijn daarom voor hem een ​​bron van bezorgdheid. Een bezoek aan de dierenarts is bijvoorbeeld moeilijk voor hem, omdat hij alle geuren die hem omringen (medicijnen, ziekte, verwondingen, andere bange dieren, stress, etc.) kan herkennen. Een gestreste hond zendt een olfactorische boodschap uit, vooral via zijn kussens. Andere honden die deze geur detecteren, begrijpen de informatie en kunnen zien dat hun emotionele toestand wordt beïnvloed door de stress of angst van hun medehond.

Als we zeggen dat de hond angst voelt bij mensen, is dat niet zo eenvoudig. De hond interpreteert het gevoel van angst dankzij de geuren die we afscheiden. Als we bang zijn, zweten we meer en verandert onze lichaamstaal; onze gebaren zijn anders, zenuwachtiger, onze spieren trekken meer samen. De hond voelt het, ziet het, neemt het waar en begrijpt het.

Geurstoornissen bij honden

Het reukvermogen is bij honden weinig onderhevig aan storingen. Alleen het Parainfluenza- virus kan zijn reukvermogen veranderen en sterk verminderen. Dit virus neemt deel aan het kennelhoestsyndroom.

Aan de andere kant kan het reukvermogen van de hond tijdelijk worden verstoord door zijn omgeving. Een harde wind of een grote hitte kan de neiging hebben om het reukslijmvlies uit te drogen en zo zijn capaciteiten te verminderen. Evenzo kunnen stoffen zoals rook, tabak of bepaalde huishoudelijke producten de scherpte tijdelijk verminderen.

Waar gebruiken we de geur van honden voor?

Geur is een nuttig zintuig voor de hond waardoor hij:

  • om hun omgeving te begrijpen, om andere honden, andere dieren of mensen te herkennen,
  • om deel te nemen aan de voortplanting, omdat de reu de geur waarneemt die wordt afgescheiden door een loops vrouwtje,
  • om zijn moeder te herkennen als hij een puppy is en voor haar om een ​​sterke hechtingsband te creëren,
  • om het gedrag van de hond bij het zoeken naar voer te beïnvloeden,
  • om ook bij te dragen aan het markeren van het territorium en om een ​​belangrijk communicatiemiddel te blijken te zijn.

Het overontwikkelde reukvermogen van de hond is een gevoel waar mensen ook op verschillende manieren van hebben geprofiteerd:

  • voor het redden van mensen in geval van een aardbeving, lawine of begrafenis,
  • voor het zoeken naar explosieven of drugs,
  • om een ​​spoor te volgen, een vermiste persoon te zoeken of te jagen,
  • voor het identificeren van ziekten zoals kanker, maar ook om te waarschuwen voor een dreigende aanval van epilepsie of hypoglykemie. Sommige honden hebben het vermogen om ze ongeveer 15 minuten voordat ze manifesteren te identificeren, waardoor hun baasje hulp kan zoeken of in veiligheid kan komen tijdens de crisis. In het geval van kankers (met name eierstokken, longen en melanoom) is bewezen dat honden een diagnose efficiënter en eerder kunnen stellen dan medicijnen.