De herfst is het oogstseizoen, kastanjes en ... champignons ! Maar pas op, elk jaar worden honderden vergiftigingen geregistreerd, evenals 3 tot 4 sterfgevallen. Het is dus beter om te weten hoe u ze kunt herkennen.
Hoe champignons verzamelen?
Ga in de eerste plaats alleen paddenstoelen plukken in bossen of weilanden die het toelaten. Als borden waarschuwen dat dit een privégebied is dat verboden is voor het publiek en voor het plukken van paddenstoelen, keer dan terug.
Neem een mand en papieren zakken om de soorten paddenstoelen die u gaat plukken niet te mengen . U kunt het beste een speciaal vouwmes voor paddenstoelen aan uw riem hangen met een dun mesje om de voet af te snijden, een miniborstel om te reinigen en een meetlat om elke paddenstoel te meten, indien nodig.
Een gids met paddenstoelen in zakformaat met geïllustreerde kaarten voor elke soort helpt je de soorten te identificeren die je niet goed kent.
De belangrijkste eetbare paddenstoelen van de bossen en weilanden
Afhankelijk van de regio waar je woont, variëren de meest verzamelde eetbare paddenstoelen, maar hier is een niet-uitputtende selectie:
Eekhoorntjesbrood
Het Bordeaux eekhoorntjesbrood ( Boletus edulis ) wordt gevonden onder loofbomen, zowel in de vlakten als in de bergen, het is te herkennen aan zijn gladde hoed, een beetje vet, koffiekleurig, zijn gezwollen voet. Het wordt vaak verward met laurierboleet, eetbaar met blauwe poriën en bittere boleet, oneetbaar vanwege zijn bitterheid. Het gebronsde porcini of Tête-de-nègre ( Boletus aereus ) verbergt zich vooral onder eiken: zijn droge hoed is bruin, zijn dikbuikige voet is bruinachtig, zijn poriën en vlees zijn wit. Het wordt ook verward met andere eekhoorntjesbrood (dennen, Bordeaux, bitter) die niet gevaarlijk zijn.
De laurierboleet (Xerocomus badius)
De laurierboleet, met zijn gladde chocoladebruine hoed en zijn gestreepte geelbruine voet, vervangt vaak eekhoorntjesbrood en wordt, net als zij, verward met bittere boleet.
Coulemelle (Macrolepiota procera)
In de weilanden, langs de paden en landweggetjes, vind je de lepiote of coulemelle, met zijn hoed bedekt met bruinachtige schubben op een lichtere achtergrond, zijn dikke ring die over de voet glijdt, zijn vrij witte messen. Een andere lepion wordt gegeten, de haveloze lepion ( Macrolepiota rhacodes ). Het kan worden verward met de giftige lepiot die op mesthopen groeit en de bruinroze lepiot waarvan de ring niet verschuift.
Weide rosé (Agaricus campestris)
Moerasspirea groeit in dierenweiden, in kolonies, met zijn witte hoed, zijn stengel die naar de basis smaller wordt. Andere plaatzwammen zijn eetbaar, zoals anijshoutzwam, met zijn aangename geur van anijs, of braakzwam (sneeuwbal) die veel groter is. Wees voorzichtig, het kan worden verward met dodelijke witte amaniet.
Cantharelle (Cantharellus cibarius) of gewone cantharel
Cantharellen worden gevonden onder loofbomen. Geheel geel, de hoed is hol in het midden en de bladen zien eruit als plooien. Er bestaan nog veel andere soorten cantharellen, allemaal eetbaar, zoals de buiscanterelle, grijsbruin met gelige stengels, of de vergelende cantharel met een gladde onderkant. Het kan echter worden verward met de clitocybe van de olijfboom, zeer giftig, groter en groeit op oude stronken.
The Death Trumpet (Craterellus cornucopioides)
Of de trompet van de doden of de hoorn des overvloeds of kraterelle, verschuilt zich onder loofbomen zoals eiken en haagbeuken en is te herkennen aan zijn trechtervorm, zijn zwartgrijze kleur, de onderkant van zijn gladde maar onregelmatige hoed en zijn voet erin continuïteit van de hoed. Het kan worden verward met de grauwe cantharel die plooien onder de hoed heeft maar ook wordt gegeten.
Schapenpoot (Hydnum repandum)
De schaapspoot zit vaak in kuddes (!). Zijn hoed is lichtbeige en onder de lichtere stekels vervangen de latten. Het vruchtvlees is stevig en broos. Het kan worden verward met witachtige hydne en verschroeide schapenpoot, beide eetbaar, maar ook met ijzerhoudend, donker roodbruin, leerachtig en oneetbaar.
Valse mousseron (Marasmius oreades)
Het groeit in de weilanden in heksenkringen. Zijn okerkleurige hoed verbergt uit elkaar geplaatste messen. Zijn voet is taai en rubberachtig. Het kan worden verward met de giftige clitocybe langs de weg, met strakkere messen en een kwetsbaardere voet.
Langharige coprinus (Coprinus comatus)
De harige coprinus groeit langs wegen, paden en weilanden. Hij is te herkennen aan zijn bijna cilindrische witte hoed die hieronder zwartachtig wordt, met witte wollige lokken en een lange geringde voet. Het kan worden verward met de inktzwarte coprin, oneetbaar, of de ekster-coprin, die erg slecht ruikt.
Blauwvoet (Lepista nuda)
De Bluefoot heeft een gladde, dikke, lila-bruine hoed, lila bladen en een cilindrische, bolloze, witachtige voet. Het kan worden verward met de smerige lépiste, kleiner en minder vlezig, de blauwe cortinaten waarvan de dop stroperig is en de voet een bol heeft.
Caesar amanita (Amanita caesarea) of oronge
Amanita des Caesars wordt alleen verzameld in de zuidelijke regio's van Frankrijk. De hele paddenstoel is geel: helder voor de hoed, zacht voor de voet en de messen. Behalve de volva aan de basis van de voet die wit is. Het kan worden verward met de eetbare gouden russula en de giftige vliegenzwam, maar ze hebben witte voeten.
Bloedlactaria (Lactarius sanguifluus)
De bloedlactaire wordt ook verzameld in het zuiden van Frankrijk, onder de dennen. Zijn hoed is hol in het midden, roze-oranje, de bladen zijn strak, de voet is ook oranje. Een wond geeft een rode wijnachtige melk vrij. Het kan worden verward met eetbare, wijnachtige melklactaria of heerlijke kroontjeskruid.
Bij twijfel over een schimmel, onthoud u dan of vraag om advies!
Sommige paddenstoelen zijn niet lekker, andere zijn giftig, maar sommige zijn dodelijk: phalloïde amaniet, virale amaniet, annattokleurige cortinaat, prachtige cortinium, marginale kombuis, gyromiter, getuft hypholoma, patouillard's inocybe, roze-bruine lepiot , lepiote de Josserand, opgerolde paxilla, gouden tricholoom.
Vraag dus bij twijfel advies aan een mycoloog-apotheker.