Agroforestry is gebaseerd op de associatie van het planten van bomen met andere gewassen om elkaar aan te vullen en wederzijdse gunstige effecten te verkrijgen. Het wordt echter doorgaans op relatief grote schaal toegepast onder biologische boeren. Om de benadering aan te passen aan kleinere oppervlakken zoals permacultuur of tuinen, is het concept van tuinbos of bostuin ontwikkeld, afhankelijk van de voorkeuren.
De bostuin: zijn principes
De principes van de bostuin waren gemodelleerd naar de voorouderlijke praktijken van bewoners van tropische of semi-tropische bossen die daar voedseltuinen cultiveren om groenten te produceren en tegelijkertijd profiteren van de omringende bomen (fruit, hout, enz.) . Zo creëren de verschillende vegetatielagen een ecosysteem dat autonoom moet zijn in termen van bewatering, aanpassing en, theoretisch, menselijk werk!
Terwijl agroforestry nogal georganiseerd is op 2 lagen (kastanjebomen, acacia's / olijfbomen / boomgaarden + weiden), is de bostuin verdeeld over 3 verdiepingen, waar kwaliteitsvoedsel wordt geproduceerd:
- bovenverdieping gevormd door bomen zoals zwarte els ( Alnus glutinosa ), acacia ( Robinia pseudoacacia ), radiatapijnboom (Pinus radiata) bijvoorbeeld, en fruitbomen zoals appel, peer, kers, inclusief met name noten van walnoot of amandel,
- tussenstadium bestaande uit struiken die klein fruit produceren zoals zwarte bes, bes, framboos, evenals hazelaarstruikige struik, witte moerbei ( Morus alba ) en andere eetbare struiken,
- benedenverdieping, waar spontaan paddenstoelen groeien, en waar aromatische en medicinale planten, eetbare wilde planten (daslook, etc.) en meerjarige groenten worden verbouwd, met uitzondering van eenjarige groenten die in deze organisatie weinig licht hebben.
Het geheel geeft een indruk van de wilde natuur, maar in werkelijkheid is het perfect beheerst, met aangepaste afmetingen zodat er een maximum aan licht passeert waardoor de vaste planten, die zich eronder bevinden, kunnen groeien aangezien ze zoveel mogelijk moeten leven. autonomie.
De autonomie van het tuinbos
De bostuin heeft een lange looptijd en is opgebouwd rond een centraal element: de boom, die om vele redenen een grote rol speelt:
- zijn wortels gaan de minerale voedingsstoffen van de ondergrond op, en gaan omhoog ter beschikking van de planten met het minder diepe wortelstelsel. Omdat sommige bomen bovendien het vermogen hebben om stikstof uit de lucht te binden, vervangen ze externe aanpassingen.
- zijn bladeren veranderen in humus na hun val, onafhankelijk, zonder grondbewerking of water geven.
- de boom slaat koolstof op, wat een aanzienlijke troef vormt in de strijd tegen de opwarming van de aarde.
- de boom bevordert het ontstaan van microklimaten door zijn windbrekende werking, wat positief is voor gewassen en planten.
- de boom herbergt een rijke biodiversiteit die gunstig is voor flora en fauna, of ze nu in het wild zijn of niet; en het gecreëerde ecosysteem maakt het mogelijk om beter te vechten tegen klimatologische gevaren.
- de boom produceert biomassa en hout, wat alleen maar positieve effecten heeft op het milieu, mits je geduld hebt, want de boom kan over meerdere decennia worden beschouwd.
- de boom neemt deel aan het hertekenen van de landschappen, die te beschadigd zijn door intensieve landbouwpraktijken (hergroeperen, ontwortelen van heggen, enz.).
Praktisch advies voor een bostuin
Een bostuin moet uit verschillende soorten bestaan, door bomen niet te dicht aan te planten, waardoor er te veel schaduw kan ontstaan en er uiteindelijk geen gewas onder kan groeien. Idealiter moeten ze beschut worden geplant tegen de heersende wind, waardoor ze sneller kunnen groeien.
De grootte van de bomen is van groot belang: het is noodzakelijk om de vegetatieve bedekking onder de kruin te verwijderen, om alle onderste takken van de grootste bomen op een of twee na af en toe te verwijderen om ze aan klimmers te laten hechten.
Voor bodembedekkers, vergeet de zaailingen die het risico lopen te worden verstikt door ongewenste grassen, geef de voorkeur aan meerjarige aanplant, na grondig onkruid te hebben geplant.
De keuze van de planten zal ook belangrijk zijn omdat sommige planten elkaar waarderen, elkaar stimuleren en zichzelf beschermen tegen ongewenste mensen, terwijl andere incompatibel zijn, elkaar neutraliseren en vernietigen. Hun wortels, hun geuren, hun behoefte aan licht en regen kunnen dit allemaal verklaren. Naast een zorgvuldige observatie van natuurlijke omgevingen, moet u waardevolle botanische kennis opdoen voordat u volledig slaagt in deze langdurige ervaring.