De rocambole-ui of catawissa-ui, zeer rustiek (-17 ° C), maakt deel uit van wat het gebruikelijk is om de eeuwigdurende of meerjarige groenten te noemen, omdat het in feite met zijn "ongelooflijke" kant is stelt je in staat om luchtbollen te produceren die eetbaar zijn om te plukken, maar die uiteindelijk vallen als je ze laat staan en ontkiemen om een nieuwe plant te leveren! Dus hier is een cultuur voor de relaxte tuinman!
De rocambole-ui heeft bladverliezende, rechtopstaande, buisvormige groene bladeren met holle stengels tot 70-80 cm aan het einde waarvan bulbillen worden gevormd die kunnen worden georganiseerd in 2 tot 3 rijen van 4 tot 6 bulbillen die naar de buitenkant als nieuwsgierige neuzen. De roze voorjaarsbloei valt nauwelijks op, het is discreet. In de winter verdwijnen het loof en de stengels om in het voorjaar weer boven water te komen.
De smaak en het gebruik van bulbillen is hetzelfde als die van gewone uien (Allium cepa), terwijl de stengels meer op sjalotten lijken. De productie van bulbillen zal je waarschijnlijk niet toelaten om het gebruik van klassieke uien te vervangen, maar het is een nogal verrassende cultuur om in de moestuin te installeren!
- Familie: Alliacées
- Type: meerjarige groente
- Herkomst: Mediterraan bekken
- Kleur: roze bloemen
- Zaaien: ja
- Snijden: nee
- Planten: februari-maart of oktober-november
- Oogst: zomer
- Hoogte: tot 80 cm
Ideale grond en blootstelling voor de Rocambole-ui
De Rocambole ui wordt in de volle zon gekweekt in rijke, koele, goed doorlatende grond omdat hij niet van overtollig water houdt.
Datum van zaaien en planten van de Rocambole-ui
Het is mogelijk om zaailingen te zaaien, maar het planten van bulbillen om de 20 tot 25 cm is veel eenvoudiger door rijen 40 cm uit elkaar te maken.
Meerjarige uienplanten die enkele jaren oud zijn (4 tot 5 jaar oud) en welke band kunnen worden verdeeld door de bollen opnieuw te planten.
Advies over onderhoud en teelt van Rocambole-ui
In de zomerdroogte kan het nodig zijn om af en toe water te geven, maar over het algemeen ondersteunt de uirocambole deze klimatologische periodes goed. Door regelmatig te schoffelen, breek je de korst zodat het water goed kan infiltreren en onkruid kan veroorzaken.
Oogsten, conservering en gebruik van Rocambole-ui
Alles wordt geconsumeerd in de Rocambole-ui! De stengels zonder bulbillen worden gesneden van mei tot september als dat nodig is om rauw gegeten te worden, in een salade gehakt of gewoon gebakken om gerechten op smaak te brengen.
Luchtballonnen worden ongeveer 6 maanden na het planten geoogst, wanneer ze gemakkelijk van de stengel komen, in juli en augustus en worden gegeten als gewone uien: je kunt ze drogen op planken in de schaduw en op een warme plaats. een geventileerde plaats; vervolgens kunnen ze worden opgeslagen in een net in een kelder of in een zadelmaker of opgeslagen in witte azijn zoals augurken.
Ziekten, plagen en parasieten van de uirocambole
Een te hoge luchtvochtigheid kan de ontwikkeling van schimmelziekten bevorderen die leiden tot rot van de kroon of bol.
Locatie en gunstige associatie van Rocambole-ui
Zoals alle uien, houdt deze er niet van om naast peulvruchten (erwten, tuinbonen, bonen ...) te staan, hij geeft de voorkeur aan de buurt van wortels, aardbeien, sla, komkommer, tomaat bijvoorbeeld.
Aanbevolen variëteiten van eeuwige ui voor planten in de tuin
Er bestaat een specialistische controverse met betrekking tot de Rocambole-ui en de catawissa-ui, respectievelijk aangeduid onder de botanische namen Allium cepa var. viviparum en Allium cepa var. proliferatum : voor sommigen moeten ze worden onderscheiden, voor anderen is het dezelfde variëteit.
U moet echter weten dat er knoflook-rocambole ( Allium sativum var. Scorodoprasum ) is die zich volgens hetzelfde patroon ontwikkelt, en een eeuwigdurende sjalot ( Allium fistulosum ).
(foto door jardin des rochettes - CC BY-NC-ND 2.0)