Nierfalen bij honden: symptomen, behandeling en preventie

Nierfalen is wanneer de nieren niet goed functioneren, wat resulteert in een slechte eliminatie van gifstoffen uit het bloed. Bij honden kan deze disfunctie een acute of chronische vorm aannemen.

Als de eerste op enig moment plotseling verschijnt, is de tweede een geleidelijke vernietiging van de nier en komt vaak voor bij oudere dieren. Hier is de essentiële informatie voor het herkennen, behandelen en voorkomen van nierfalen bij honden.

Nierfalen bij honden: symptomen, behandeling en preventie

Symptomen van acuut en chronisch nierfalen

De zichtbare symptomen van nierfalen, hoewel talrijk, zijn niet erg specifiek en alleen een bloedtest kan een definitieve diagnose stellen. De meest voorkomende symptomen bij de acute vorm zijn depressie, diarree en braken. Het is ook mogelijk dat de hond last heeft van eetlust of zelfs weigert te eten. Pijn kan optreden bij het urineren en hij kan zelfs volledig stoppen met plassen.

Bij chronisch nierfalen, dat vooral oudere honden vanaf 10 jaar treft, is het dier uitgedroogd waardoor het veel drinkt en vaker plast. Braken, vermoeidheid en verlies van eetlust kunnen ook worden waargenomen. Deze symptomen zijn niet noodzakelijk aanwezig bij het begin van de ziekte, maar zullen geleidelijk optreden naarmate de nier wordt vernietigd en zijn functies verliest.

Behandeling van nierfalen bij honden

Bij acuut nierfalen wordt vaak diuretische en anti-braakmiddelen gebruikt om de hond te ontlasten, na een eerste behandeling bij de dierenarts in de vorm van een infuus. Tijdens deze fase wordt het dier "in het ziekenhuis" opgenomen totdat de in het bloed aanwezige gifstoffen zijn geëlimineerd. Thuis moet het dieet worden aangepast om de nieren te ontlasten (lage eiwit- en fosforopname). Er kunnen gevolgen optreden als de behandeling niet snel genoeg is en meer in het bijzonder als de hond oud is.

Over het algemeen blijven de nieren kwetsbaar en zal de dierenarts een follow-up opzetten om de evolutie op te volgen. In het geval van chronisch nierfalen is de behandeling duidelijk zwaarder en delicater: het gaat om het vertragen van de vernietiging van de nier, hoewel de reeds veroorzaakte schade onomkeerbaar is. Gelukkig kan de hond dankzij de juiste behandeling en opvolging nog enkele jaren in goede omstandigheden leven. De voeding moet ook hier weer aangepast worden met een lage eiwit- en fosforopname: hiervoor bestaan ​​speciale assortimenten veterinaire brokjes. Ten slotte zal de hond regelmatig een dialyse en een infuus moeten ondergaan om de gifstoffen te verwijderen en te rehydrateren.

Hoe voorkom je het risico op nierfalen?

Er is geen echte preventie tegen deze aandoening, maar een goede hygiëne en up-to-date vaccins kunnen de mogelijke oorzaken beperken. Het nierfalen van de hond kan inderdaad optreden na een infectie of een ziekte zoals leishmaniasis, leptospirose of piroplasmose. Besmettelijke ziekten van parasitaire oorsprong, zoals de ziekte van Lyme, kunnen ook betrokken zijn. Het is daarom essentieel om de bescherming tegen parasieten up-to-date te houden.

Veel andere factoren kunnen de oorzaak zijn van nierfalen: vergiftiging met kwik of giftig voedsel, slechte urine-uitscheiding door nierstenen, ontsteking van de nieren veroorzaakt door bacteriën (nefritis), bijwerkingen van ontstekingsremmende of chemotherapie medicijnen, niermisvorming, genetische factor, etc.

Helaas is het niet altijd mogelijk om tegen deze aandoeningen te vechten, maar regelmatige controles bij de dierenarts kunnen een vroege behandeling van sommige ervan mogelijk maken. Het is ook van cruciaal belang om uw hond regelmatig mee uit te nemen, zodat hij niet te veel inhoudt en om overdag zijn water te verversen om hem aan te moedigen te drinken. Let ten slotte op eventuele waarschuwingssignalen die kunnen wijzen op het ontstaan ​​van nierfalen of een andere hierboven genoemde risicofactor.