Zoals met alle levende wezens, gaat de veroudering van de hond gepaard met fysieke en soms gedragsveranderingen. Het optreden van ouderdomsverschijnselen verschilt natuurlijk tussen honden en vooral afhankelijk van hun ras en grootte, aangezien grote honden korter leven dan kleine. Hier zijn de belangrijkste tekenen van veroudering die je bij je hond kunt zien.
Op welke leeftijd beschouw je een hond als senior?
Een hond wordt als oud beschouwd in verhouding tot zijn levensverwachting. De eerste tekenen van ouderdom zullen dus waarschijnlijk verschijnen rond de leeftijd van 9 jaar voor kleine honden, 8 jaar voor middelgrote honden en 6 jaar voor grote honden. Deze drempel waarboven de veroudering van het dier begint te voelen, wordt de drempel van veroudering genoemd. We kunnen dan verschillende fysiologische veranderingen waarnemen (grijzend haar, moeilijk bewegen, verminderde zintuigen ...) en psychologisch (seniliteit, angst, incontinentie ...).
Het verouderingsproces bij honden gaat natuurlijk niet van de ene op de andere dag gebeuren, het duurt gelukkig meerdere jaren! Het is echter belangrijk om te weten hoe u de symptomen kunt herkennen om uw levensstijl, voeding en verzorging aan te passen om het zo goed mogelijk te ondersteunen op zijn oude dag.
Fysieke tekenen van veroudering bij honden
Door aandacht te besteden aan de symptomen van veroudering bij uw hond, blijft hij langer gezond. Om dit te doen, kunnen we verschillende signalen waarnemen waarmee relatief eenvoudig rekening kan worden gehouden:
- een doffere algemene verschijning, voornamelijk waargenomen ter hoogte van de haren: verschijning van grijze of witte haren, uitval van haren op sommige plaatsen, minder dikke en minder glanzende vacht.
- verminderd gezichtsvermogen: oudere honden hebben de neiging om hun gezichtsvermogen te verliezen, wat bij cataract tot blindheid kan leiden; men neemt dan een ondoorzichtigheid van de kristallijne lens waar en het dier kan steeds meer gedesoriënteerd lijken in zijn omgeving, tegen zichzelf aan botsen terwijl het beweegt omdat het visueel gehandicapt wordt.
- een gehoorstoornis die tot vergevorderde doofheid kan gaan: het komt voor dat de hond niet meer op oproepen reageert, verrassingsreacties heeft omdat hij je niet hoort aankomen, etc.
- gewichtsverlies mogelijk gepaard gaand met verlies van eetlust: net als ouderen kunnen oudere honden minder interesse in voedsel tonen, kieskeuriger zijn en moeite hebben met eten; omgekeerd kan hij aankomen als zijn dieet niet langer geschikt is.
- spijsverterings- en darmstoornissen, nierinsufficiëntie: men kan diarree en braken, constipatie, incontinentie (soms door seniliteit), uitdroging, verhoogde dorst of integendeel een weigering om te drinken en / of s '' voeden in geval van nierfalen.
- diabetes: elke hond die de ouderdomsdrempel heeft overschreden, moet door de dierenarts op diabetes worden gecontroleerd, in geval van gewichtsverlies en verhoogde dorst met of zonder verlies van eetlust.
- slechtere algemene vorm: gebrek aan vitaliteit, moeite met inspanning, kortademigheid, vermoeidheid, verminderde motivatie voor spelen en uitgaan, verlies van motorische vaardigheden, stijfheid, artrose, lange slaapperiodes ...
Psychologische tekenen van veroudering bij honden
Ze gaan noodzakelijkerwijs hand in hand met de fysieke moeilijkheden en vermoeidheid die de hond voelt. Hij kan dan minder enthousiasme tonen voor zijn voorheen favoriete bezigheden, minder reageren op uw verzoeken, gedesoriënteerd lijken op bepaalde zelfs bekende plaatsen, rust of zelfs isolatie willen, huiselijk of somber worden, tekenen van depressie vertonen. Sommige of al deze symptomen kunnen al dan niet verband houden met wat seniliteit van de hond wordt genoemd, een degeneratie die wordt veroorzaakt door de geleidelijke afbraak van hersenweefsel.
De hond die aan seniliteit lijdt, kan blaffen of kreunen zonder duidelijke reden, soms op een vroegtijdige manier, gedesoriënteerd raken in de ruimte, niet langer eenzaamheid verdragen en angst voelen, wat hem ertoe kan brengen dwaze dingen te doen in de afwezigheid van zijn hond. leerkrachten: binnen poepen, zich destructief gedragen in huis, op bedden liggen, kamers betreden die hem altijd verboden zijn ... Deze tekenen die doen denken aan verlatingsangst kunnen optreden wanneer hij had er niet eerder last van.
Wat kan ik doen om mijn oude hond te helpen en te begeleiden?
Om de oudere hond te kalmeren in deze nieuwe periode van zijn leven, is het eerst nodig om hem meer rustige tijd en een comfortabele plek te geven, weg van bronnen van onrust. We kunnen hem een grotere mand aanbieden waar hij ondanks zijn pijn kan gaan liggen, een dikker kussen, een deken ... Over het algemeen zullen we oppassen dat we hem niet meer storen of vragen dan hij nodig heeft. is noodzakelijk, terwijl hij aanwezig en welwillend jegens hem is. Het spreekt voor zich dat het aanbevolen wordt om de frequentie en duur van wandelingen te verminderen als u er niet meer van geniet zoals voorheen.
Er moet bijzondere zorg worden besteed aan zijn welzijn en zijn gezondheid: laat hem niet rennen, belet hem de trap op en af te gaan, en controleer regelmatig de toestand van zijn ogen, oren, haar, haar. onderzoeken op tumoren of enige abnormale groei ... Kortom, routine-hygiëne en bewaking moeten in frequentie worden verhoogd, evenals bezoeken aan de dierenarts. Twee tot drie consulten per jaar worden aanbevolen, inclusief twee volledige gezondheidscontroles (tegen een jaarlijkse controle bij niet-oudere honden). Deze controles zullen het mogelijk maken om elke anomalie of opkomende pathologie op te sporen, om ze zo snel mogelijk te behandelen en zo het comfort en de levensverwachting van uw metgezel te verbeteren.
Bepaalde alternatieve medicijnen kunnen ook welzijn brengen bij oudere honden: homeopathie, kruidengeneeskunde, osteopathie enz. Raadpleeg uw dierenarts bij de minste twijfel over de gezondheidstoestand van uw dier en vraag advies over de aan te passen aspecten: verzorging, voeding, supplementen, medicatie ...