Leishmaniasis is een ernstige en weinig bekende chronische parasitaire ziekte; overgedragen door de zandvlieg, een stekend insect dat doet denken aan de mug, het blijft zeldzaam bij katten maar treft steeds meer soorten, waaronder honden, mensen en wilde dieren: vos, konijn ...
De risicogebieden voor leishmaniasis bij honden zijn het zuiden van Frankrijk en de andere mediterrane regio's (Italië, Spanje, Portugal, Griekenland). In Frankrijk zijn de meest getroffen regio's de Provence-Alpes-Côte-d'Azur, Languedoc Roussillon, Midi-Pyrénées en Corsica. De genegenheid migreert ook naar de Rhônevallei en de zuidwestelijke valleien.
De muggenvector van de ziekte is wijdverbreid van april tot oktober en voedt zich met het bloed van dieren en mensen. Zodra de ziekte is opgelopen, wordt een min of meer snelle progressie waargenomen met huidsymptomen.
Hoe wordt leishmaniasis overgedragen?
De overdracht van leishmaniasis bij honden vindt voornamelijk plaats door de beet van het dragerinsect, maar besmetting tussen honden is ook mogelijk. Een teefje kan de parasiet ook binnen haar bereik overbrengen. Net als bij de mug is het de vrouwtjeszandvlieg, die 's avonds en' s nachts actief is, die bijt en zo de ziekte overbrengt.
De favoriete gebieden van de zandvlieg zijn het hoofd en de ledematen (benen, snuit, oor). Eenmaal geïnstalleerd, wordt de parasiet verspreid in de cellen van de hond, bereikt hij organen en valt hij het immuunsysteem aan. Niet alle gebeten honden krijgen de ziekte, maar zwakke individuen en sommige rassen lopen meer risico.
Wat zijn de symptomen van leishmaniasis?
De klinische symptomen van leishmaniasis bij honden zijn divers, het kunnen vaak ulceratieve huidlaesies in de neus en ogen zijn, dermatitis (droge huid), haarverwijdering met de vorming van korsten en schilfers (roos). Er is geleidelijk gewichtsverlies zonder verlies van eetlust, neusbloedingen, overmatige groei van de klauwen en soms koorts.
De hond kan ook last hebben van vergroting van de lymfeklieren en bepaalde organen (lever, milt). De nieren kunnen beschadigd raken, wat ernstige en vaak onomkeerbare schade kan veroorzaken (nierfalen). Ontsteking van de structuren van het oog, resulterend in conjunctivitis (rood, pijnlijk oog met afscheiding) en kreupelheid zijn andere symptomen van leishmaniasis. Afhankelijk van het beloop van de ziekte kan de algemene toestand van de hond snel verslechteren en is de dood onvermijdelijk op langere of kortere termijn.
Welke behandeling voor leishmaniasis bij honden?
Als leishmaniasis ongeneeslijk is, omdat tot nu toe niets het mogelijk heeft gemaakt om alle in het lichaam aanwezige parasieten uit te roeien, is behandeling door injectie in combinatie met orale medicatie toch mogelijk. Deze behandelingen maken het mogelijk om de symptomen te verminderen, maar de aandoening is onvermijdelijk chronisch en terugval kan altijd optreden. Voordat een dergelijke therapie zelfs maar in overweging wordt genomen, moet de dierenarts de ziekte diagnosticeren door middel van verschillende onderzoeken (bloedtest, beenmergmonster ...) en, afhankelijk van de voortgang, de relevantie of niet van begin met verwerken.
Deze zorg is zwaar en duur, en regelmatige klinische opvolging is essentieel om de ontwikkeling van leishmaniasis op te volgen (zie dossier hondenverzekering). Helaas resulteren de meeste gevallen van leishmaniasis in de noodzakelijke euthanasie van het dier, als het nierfalen ernstig is en de schade aan inwendige organen te groot is. Het is daarom beter te voorkomen dan te (proberen) te genezen ...
Welke preventie tegen leishmaniasis bij honden?
Er is een vaccin tegen leishmaniasis, dat echter geen 100% bescherming biedt en moet worden aangevuld met preventieve maatregelen om het risico op beten te verkleinen. Breng bijvoorbeeld insectenwerende middelen aan zoals muggen of insecticiden, neem uw hond 's avonds of' s nachts niet mee wanneer zandvliegen actief zijn, noch op vochtige plaatsen of in de buurt van droge stenen muren (ze vinden hun toevlucht in de tussenruimten van de steen), klamboes plaatsen om het binnendringen van insecten in het huis te beperken ...
Vraag uw dierenarts om advies, die u informatie kan geven over de verschillende insecticidenoplossingen en kan bepalen welk molecuul het meest geschikt is voor uw dier op basis van zijn levensstijl en het blootstellingsrisico. De kwestie van het vaccin moet ook worden aangepakt, zodat de dierenarts beslist of hij het al dan niet wil toepassen. Het is essentieel om de bovengenoemde voorzorgsmaatregelen te nemen, zelfs als uw hond is gevaccineerd.
Fotocredit: Secretaria Municipal de Saúde de Porto Alegre